Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Ελληνική απάντηση στις τουρκικές έρευνες επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Α.Μεσόγειο

Εντός του Ιανουαρίου η Ελλάδα θα επιχειρήσει να δώσει μια πρώτη απάντηση στην Τουρκία στην αναμενόμενη, πλην όμως θρασύτατη εξαγγελία της για πραγματοποίηση ερευνών για υδρογονάνθρακες στην Ανατ. Μεσόγειο και σε περιοχές που βρίσκονται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Όπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές του defencenet.gr το ΠΝ εντός Ιανουαρίου θα "ξαναβγεί στις θάλασσες" για να εκτελέσει μείζονες ασκήσεις με κύριο "πρωταγωνιστή" των ασκήσεων τη Διοίκηση Φρεγατών, ακριβώς επάνω σε εκείνες τις περιοχές των τουρκικών ερευνών οι οποίες βρίσκονται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Οι τουρκικές έρευνες που εξήγγειλε ο τουρκικός κρατικός φορέας ΤΡΑΟ (Turkish Petroleum Corp) αφορούν περιοχές γύρω από το Καστελόριζο και νότια της Κρήτης ενώ άγνωστες είναι οι προθέσεις των Τούρκων αναφορικά με το Β. Αιγαίο και πιο ειδικά στην προσέγγιση του πλούσιου σε υδρογονάνθρακες – με ότι δεδομένα υπάρχουν σήμερα- κοιτάσματος του Μπάμπουρα.

Το ΠΝ αναμένεται να κινητοποιήσει, σχεδόν μετά από ένα χρόνο, τουλάχιστον 8 κύριες μονάδες επιφανείας δηλαδή φρεγάτες MEKO-200HN και “S” οι οποίες θα συνοδεύονται από ικανό αριθμό ΤΠΚ Super Vita και La Combattante III και IIIb.

Σημειώνεται ότι την προηγούμενη φορά που είχε εκτελεστεί άσκηση της Διοίκησης Φρεγατών «ΑΣΤΡΑΠΗ» ήταν το διάστημα 13 έως 17 Φεβρουαρίου 2012, χωρίς να λείπουν τα προβλήματα καθώς σε αυτή είχε συμμετάσχει το 50% της δύναμης των ελικοπτέρων της ΔΕΝ, αφού τουλάχιστον τα μισά ελικόπτερα ήταν ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών.

Αυτή τη φορά το ΠΝ θα κινητοποιήσει το σύνολο των κύριων μονάδων επιφανείας πλην αυτών που βρίσκονται σε διάφορα στάδια επισκευών, έτσι ώστε και μετά από ένα χρόνο περίπου να υπάρξει παρουσία των πολεμικών σκαφών στις περιοχές εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας στις οποίες η Άγκυρα θέλει να πραγματοποιήσει παράνομες ουσιαστικά έρευνες στέλνοντας σαφές μήνυμα προς την τουρκική πλευρά.

Το μήνυμα ότι η κλιμάκωση εκ μέρους της θα απαντηθεί άμεσα απο την Ελλάδα και στο μέτρο που της αναλογεί από τα δικαιώματά της.

Οι βρετανικές αρχές έχουν ένα έγγραφο που χρονολογείται από το 1918, όπου παρουσιάζεται ένας παλιός χάρτης στον οποίο η περιοχή του βορειοδυτικού κράτους των Σκοπίων και η Κοιλάδα του Πρέσεβο χαρακτηρίζονται ως «αμφισβητούμενες περιοχές». Το έγγραφο –σημειώνει το αλβανικό δημοσίευμα του «Ιλλυρία»- είναι από ένα παλιό χάρτη του 1918 και επισυνάπτεται από τους Βρετανούς σε μια μυστική έκθεση της Επιτροπής Βαλκανίων Συμμάχων.

Βρίσκεται στα βρετανικά κυβερνητικά αρχεία στο Λονδίνο, τα οποία αργότερα ψηφιοποιήθηκαν και παρέχουν νέα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι αλβανικές περιοχές των δυτικών Σκοπίων, η πόλη των Σκοπίων, το Κουμάνοβο και η Κοιλάδα του Πρέσεβο, θεωρούνταν από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις συμμαχικές χώρες ως «αμφισβητούμενες περιοχές» χωρίς τελική πολιτική κατάσταση.

Οι ιστορικοί επισημαίνουν ότι οι περιοχές αυτές δεν έχουν ποτέ βρει πολιτική έκφραση από τη στιγμή που είναι αποσυνδεδεμένες με την Αλβανία από το 1912 έως σήμερα.

Το έγγραφο δημοσιεύθηκε με την ευκαιρία της 100ης επετείου της ανεξαρτησίας του αλβανικού κράτους, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα.

Η σχισματική εκκλησία των Σκοπίων επιδιώκει να στείλει ως «Επίσκοπο Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας» το παπα-Νικόδημο Τσαρκνιά , μια θέση για την οποία ο ίδιος δηλώνει ότι την επιθυμεί για να προωθήσει την ενότητα και την ειρήνη μεταξύ των Σλάβων από τα Σκόπια, στην μακρινή Ήπειρο.

Ο παπά Τσαρκνιάς περιμένει την ευλογία και την τελική απόφαση της Συνόδου της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» των Σλάβων των Σκοπίων, για να ξεκινήσει μία άλλη ιερή αποστολή-αυτή τη φορά στην Αυστραλία, όπως σημειώνει το σκοπιανό δημοσίευμα.

«Θέλω να προσφέρω στην Αυστραλία. Ο λαός μας χρειάζεται ενότητα. Οι νέοι άνθρωποι είναι ο πλούτος μας για να δείξουν ενδιαφέρον για τη θρησκεία, θέλω να βοηθήσω την εκκλησία και να επιλύσω τα προβλήματα που υπάρχουν» είπε ο παπα Τσαρκνιάς.

Πρόσθεσε ακόμη ότι στην εκκλησία της γενέτειρά του στο Сботско (Αριδαία)στη Μακεδονία του Αιγαίου, χτίστηκε με τη βοήθεια της Σλαβικής διασποράς από τον Καναδά και την Αυστραλία.

Ορισμένοι πάντως μητροπολίτες στη Σύνοδο της Εκκλησίας των Σκοπίων διατείνονται ότι παπά Νικόδημος είναι πολύ σημαντικό να μείνει στην αποστολή του στη Βόρεια Ελλάδα από το να πάει στην Αυστραλία.

Ο παπά Τσαρκνιάς θα αντιτείνει:

«Η Μακεδονία του Αιγαίου παραμένει η ραχοκοκαλιά όλων των ενεργειών μου, αν και θέλω να προωθηθώ στην Αυστραλία. Αν τελικά πάω στην Αυστραλία, στη θέση του αρχιεπισκόπου Πέτρου, να επιλύσω τα προβλήματα εκεί, δεν σημαίνει ότι θα παραμελήσω τις δραστηριότητές μου στη Μακεδονία του Αιγαίου».

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι το έργο του Νικόδημου Τσαρκνιά- ο οποίος καθαιρέθηκε από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία- θα αναγνωριστεί καθώς μαζί με το «Ουράνιο Τόξο» έχουν προωθήσει το θρησκευτικό και το εθνικό έργο των Σλάβων στην ελληνική Μακεδονία.

«Σε όλη του τη ζωή πάλεψε για την κατανόηση της αλήθειας για τη «Μακεδονία» και τους «Μακεδόνες»,γράφει το δημοσίευμα αναφερόμενο στους Σλάβους στην Ελλάδα.

«Μετά την καθαίρεσή του από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, το 1993, πολλές φορές καταδικάστηκε γιατί φορούσε τα ράσα ιερέα.

Όταν χτίστηκε η εκκλησία ‘Αγ. Ζλατα Μεγκλένσκα’ στο πατρικό του χωριό, το 2001, προέβη σε λειτουργίες στη σλαβική γλώσσα. Οι ελληνικές αρχές τον καταδίκασαν σε τρεις μήνες φυλακή. Πέρασε μία περίοδο μέσα από βάσανα. Μετά από τις ποινές και τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων και αρχών, ο Τσαρκνιάς δεν παραιτήθηκε από τον αγώνα του για τα δικαιώματα των Σκοπίων στην Ελλάδα. Τώρα, τα Σκόπια, όπως λέει ο ίδιος, μετά από 20 χρόνια είναι ένα ανεξάρτητο κράτος και έχει μία ανεξάρτητη εκκλησία και το πιο σημαντικό πράγμα είναι να κερδίσουμε τη μάχη για την ενότητα όλων των Σλάβων- όπου και αν βρίσκονται!» γράφει το σλαβικό δημοσίευμα των Σκοπίων.

του Χ. Πασαλάρη

ΜΥΡΙΖΕΙ μπαρούτι η δύστυχη πατρίδα, καθώς η τύχη της παίζεται κορώνα - γράμματα στις Βρυξέλλες τις επόμενες 20 μέρες, παρά τα καλά λόγια της Συνόδου Κορυφής. Η υπόκωφη λαϊκή εξέγερση που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια θα ξεσπάσει καλπάζοντας. Και θα είναι ανοργάνωτη, απροετοίμαστη, ξεκαπέλωτη... Δηλαδή αυτό ακριβώς που τρέμει η ξένη κατοχή.
Θα είχε ξεσπάσει από καιρό αν οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι δεν διατηρούσαν έστω και αμυδρές ελπίδες ομαλής εξόδου από τη θανατερή κρίση... Και αν ο ελληνικός Τύπος είχε ξαναβρεί εκείνο τον παλαιό αγωνιστικό εαυτό του...
Αλλωστε, αυτό είναι και το θέμα της σημερινής γραφής...

ΘΥΜΙΖΩ λοιπόν ότι λειτουργοί της πέννας ήσαν οι περισσότεροι «μπουρλοτιέρηδες» των εθνικών και κοινωνικών επαναστάσεων, έξη τον αριθμόν. Πρώτος και καλύτερος ο «πατέρας της ελληνικής δημοσιογραφίας», ο ρασοφόρος Θεόκλητος Φαρμακίδης, ο πιο γενναίος μαχητής της ελευθερίας του Τύπου. Τον αναφέρω γιατί σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου του 1825, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας όταν δημοσίευσε στην εφημερίδα του (τη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος») το ποίημα που του έστειλε από το Μεσολόγγι ο Διονύσιος Σολωμός με τον τίτλο «Υμνος εις την Ελευθερίαν»! Αυτό ακριβώς το ποίημα που έγινε ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ!

ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ της πέννας ήσαν όλοι αυτοί που πυροδότησαν την επανάσταση του ’21, από τον Αδαμάντιο Κοραή ώς τον Ρήγα Φεραίο, από τον Ανθιμο Γαζή ώς τους αδελφούς Μαρκίδες Πουλίου, από τον Πολυζωίδη ώς τον Μάγερ και από τον Κοκκινάκη και τον Αντωνιάδη ώς τον Λουριώτη και τον Σούτσο. Λίγο πριν από τον εθνικό ξεσηκωμό ο Κοραής έγραφε από το Παρίσι στον Νεόφυτο Βάμβα: «Συστήσατε το ταχύτερον επαναστατικάς εφημερίδας, ει δυνατόν και χειρογραμμένας»! Οπως και έγινε. Η Ελλάδα γέμισε τότε με επαναστατικές εφημερίδες γραμμένες με το χέρι. Οπως γεμίζει και σήμερα με χιλιάδες ατίθασα blogs και με εγερτήρια κείμενα στο διαδίκτυο και στους τοίχους...

ΠΟΛΛΟΙ πατριώτες δημοσιογράφοι έχασαν τότε τη ζωή τους αγωνιζόμενοι, όπως ο Μάγερ, που σκοτώθηκε στην «Εξοδο». Αλλοι πέθαναν πάμπτωχοι, όπως ο Φαρμακίδης, που μοίρασε τη μεγάλη κληρονομιά του στα φτωχόπαιδα. Αλλοι σάπισαν στις φυλακές μαχόμενοι κατά της λογοκρισίας και άλλοι έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα - γράμματα, όπως ο Πολυζωίδης για να σώσει τον Κολοκοτρώνη από τη θανατική καταδίκη.

ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ δημοσιογράφοι άνοιξαν τον δρόμο στις επαναστάσεις του 1843 για το Σύνταγμα, του 1862 για την έξωση του Οθωνα, και του 1909 και 1922 για την κάθαρση και τη δημοκρατία, όπως ο Λεβίδης, ο Φιλήμων, ο Σούτσος, ο Γαβριηλίδης... Αλλοι έπεσαν δολοφονημένοι, όπως ο Καβαφάκης, ο Βιδάλης, ο Καραγιώργης, ο Μπακογιάννης, ο Αθανασιάδης, ο Μομφεράτος. Και άλλοι τιμήθηκαν με «κηδείες δημοσία δαπάνη», όπως ο Σουρής, ο Νικολόπουλος, ο Κύρου... Δημοσιογράφοι ήσαν οι πατριώτες που πυροδότησαν κορυφαίους εθνικούς αγώνες, όπως ο Καλαποθάκης και ο Λαμπράκης με τον Μακεδονικό Αγώνα, ο Κύρου με το Κυπριακό, ο Καράντζας και ο Μπότσης με την αντίστασή τους επί κατοχής, η Βλάχου, ο Κύρκος και πλήθος άλλοι με τη θαρραλέα στάση τους επί επταετίας. Στην αντίσταση του 1941-44 εκδόθηκαν κάπου 600 παράνομες εφημερίδες -οι περισσότερες στην κατεχόμενη Ευρώπη- και οδηγήθηκαν στο απόσπασμα δεκάδες άνθρωποι του παράνομου Τύπου, ανάμεσά τους και ο γράφων, που γλύτωσε από θαύμα...

ΑΥΤΑ ΤΟΤΕ...

Σήμερα όμως; Ποιοι λειτουργοί του Τύπου θα πυροδοτούσαν μια επαναστατική αλλαγή που τόσο ανυπόμονα ζητάει η πατρίδα;

Μήπως αυτός ο αθεόφοβος «εκδότης» που έχει καταδικαστεί για απάτες και τα καταφέρνει να μη μένει ούτε μια μέρα στη φυλακή, παριστάνοντας τον ψυχοπαθή;

Μήπως κάποιοι όμοιοί του που κολυμπάνε σε μαύρο χρήμα, κερδισμένο από βρώμικες υπηρεσίες;

Μήπως αρκετοί θεσιθήρες βολεμένοι σε «γραφεία Τύπου» και σιτιζόμενοι με μυστικά κονδύλια;

Μήπως κάποιοι φωνακλάδες και θεατρίνοι που λειτουργούν ως «αμορτισέρ» και που κανείς δεν ξέρει ποιοι κρύβονται από πίσω τους;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Τη «δουλειά» θα την κάνουν οι άλλοι, οι πολλοί, οι ανώνυμοι, οι ρομαντικοί του «σιναφιού» μας, με επικεφαλής ένα - δύο κορυφαίους που κάποια στιγμή θα τα βροντήξουν και θα πουν «ώς εδώ και μη παρέκει»!.. Υπάρχουν τέτοιοι στο λειτούργημά μας; Υπάρχουν, και αρσενικοί και θηλυκοί. Να τους κατονομάσω; Δεν έχει νόημα. Ο κόσμος τούς ξέρει, τους βλέπει, τους ξετρυπώνει, τους διαβάζει, τους ακούει, τους εμπιστεύεται. Και σπάνια κάνει λάθος. Αργά ή γρήγορα θα βγουν στον αέρα. Εννοώ σε αυτό τον ζωογόνο αέρα που «μυρίζει μπαρούτι»!..

του Χ. Πασαλάρη

ΚΑΠΟΥ πέντε χιλιάδες, δεν είναι παραπάνω, τα σαρκοβόρα των τεσσάρων εξουσιών και της οικονομίας που έφεραν τη δόλια πατρίδα στο σημερινό της κατάντημα. Τα περισσότερα ανήκουν στην οικονομική ολιγαρχία, μερικά δε εξ αυτών αναφέρονται και στην περιλάλητη λίστα Λαγκάρντ.

Επικεφαλής αυτής της λίστας φαντάζει μια… μαϊμουδίτσα των 500 εκατομμυρίων ευρώ, που πίσω της κρύβεται αδίστακτο «σκυλόψαρο της ολιγαρχίας». Δυστυχώς, οι Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες (εκτός βέβαια ελαχίστων εξαιρέσεων) με τα καρτέλ και τα τραστ και τις υπεράκτιες, έχουν περιπέσει σε έσχατη ανυποληψία, καθώς πλουτίζουν αχόρταγα την ώρα που η πατρίδα τους αργοπεθαίνει... Κάποιοι εξ αυτών ανεβάζουν τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη!..
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ λέξεων σπαταλήθηκαν αυτές τις μέρες για να χυθεί φως σε αυτή τη διαβόητη λίστα Λαγκάρντ. Αλλά ο φίλος μου, ο κυρ Γιώργης, ο σοφός αγρότης από την Κρήτη, τη φώτισε με λίγες μόνο φράσεις: «Δεν μου λες σύντεκνε -μου γράφει- αν ήσουν στη θέση του Παπακωνσταντίνου και έφτανε στα χέρια σου αυτή η “βόμβα” με τα 2.000 ονόματα τι είναι το πρώτο που θα έκανες; Θα έπαιρνες αμέσως στο τηλέφωνο τον αρχηγό σου, τον “Γιωργάκη”, και θα του έλεγες: “Πρόεδρε, έφτασε στα χέρια μου και με κατακαίει η λίστα της Λαγκάρντ με 2.000 ονόματα, τι κάνω;” -“Να έλθεις αμέσως επάνω να ιδούμε μαζί τα ονόματα”, θα σου απαντούσε ο Παπανδρέου. “Τρέμω μήπως είναι και κάποιοι δικοί μας εκεί μέσα!.” (όπως είναι στη λίστα των 36 και ο ατυχής υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδας Τζανής, που απαγχονίστηκε στοn Βόλο)...

«ΣΙΓΟΥΡΑ κάπως έτσι έγινε, συνεχίζει ο κυρ Γιώργης. Και μόνον έτσι εξηγείται γιατί ο Παπακωνσταντίνου διάλεξε μόνο 20 (ή 10;) ακίνδυνα ονόματα για να τα παραδώσει στο ΣΔΟΕ. Η συνέχεια είναι γνωστή: Η λίστα χοροπηδούσε από γραφείο σε γραφείο για να φωλιάσει μαδημένη, βιασμένη και ακίνδυνη στο συρτάρι του Βενιζέλου. Και από αυτόν στο γραφείο του Στουρνάρα που (για τα μάτια του κόσμου) ζήτησε “αυθεντικό αντίγραφο” από τη Γαλλία… Συμπέρασμα; Σημαδέψτε σεις οι άνθρωποι του Τύπου πιο ψηλά, μήπως και βρείτε άκρη»!

ΣΕΒΑΣΤΟΣ αριθμός λίαν επιθετικών σαρκοβόρων εδρεύει και στη σημερινή Bουλή, την πλουσιότερη της ιστορίας μας, αφού ουκ ολίγοι εκ των 300 «πατέρων» είναι κάτοχοι δέκα έως πενήντα ακινήτων έκαστος αλλά και σεβαστών καταθέσεων (εννοείται των φανερών). Αρα κατέχονται από ό,τι κατέχουν, άρα στερούνται αδέσμευτης σκέψης και… παρθενικού ήθους. Θα ήσαν ελεύθεροι και λυτρωμένοι αν δεν τους επιτρεπόταν να κατέχουν παραπάνω από ένα ακίνητο, να αμείβονται με περισσότερα από 100.000 ευρώ τον χρόνο και να έχουν στις καταθέσεις τους παραπάνω από ένα εκατομμύριο…

ΤΑ ΙΔΙΑ ΙΣΧΥΟΥΝ και για την εκτελεστική εξουσία, από τις κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς της οποίας εκπορεύτηκαν τα βρωμερότερα σκάνδαλα της 35ετίας και εξ αιτίας των οποίων η δόλια πατρίδα τελεί σήμερα κάτω από ξένη κατοχή, δέσμια αιμοδιψών δανειστών, με το χρέος της να πλησιάζει τα 500 δισ. ευρώ, από το οποίο δεν θα απαλλαγεί παρά μόνον αν ο λαός της ξεσηκωθεί. Οχι βέβαια υποκινούμενος από κάλπικους εργατοπατέρες της ομοταξίας Φωτόπουλου που καταλαμβάνουν υπουργεία και εισβάλλουν στο Πεντάγωνο με σκοπό να σπρώξουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, αλλά κάτω από την ηγεσία πέντε-δέκα αγνών και ανιδιοτελών επαναστατών, προερχομένων ακριβώς από τις τέσσερις εξουσίες…

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ «εξουσία», τη λεγόμενη ΤΕΤΑΡΤΗ, είναι απορίας άξιο πως καμιά ανεξάρτητη αρχή, κανένα ΣΔΟΕ, κανένας εισαγγελέας Αρείου Πάγου δεν έχουν ακουμπήσει το χέρι τους στις βρωμιές της. Βρωμιές οφειλόμενες σε μια πολύ μικρή αλλά εξαιρετικά θορυβώδη μειοψηφία ή ακόμη και σε κάμποσους «μουλωχτούς», κολλημένους σε πανίσχυρούς παράγοντες της δημόσιας ζωής και της οικονομίας.

ΟΧΙ, δεν είναι παραπάνω από 5.000 τα σαρκοβόρα και τα ερπετά που βασανίζουν την άτυχη πατρίδα. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, με το ήμερο ή με το άγριο, πρέπει να φύγουν από τη μέση. Η πατρίδα βρίσκει πάντα τον τρόπο να γλυτώνει από τα νύχια των τυράννων. Εκανε ως τώρα δύο εθνικές και τέσσερις μεγάλες δημοκρατικές επαναστάσεις.

Καιρός δεν είναι και για μια έβδομη;

Του Χρήστου Μηνάγια

Στο άρθρο του συντάκτη του παρόντος, με τίτλο «Εκβιασμοί, απειλές και αυθαιρεσίες από την Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο» είχε αναγραφεί ότι: «Η Άγκυρα επιδιώκει να δημιουργήσει φοβικά σύνδρομα και να αποσπάσει με εκβιασμούς, με την απειλή χρήσεως ισχύος και με πλάγιες μεθόδους ένα σημαντικό μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Εκτός τούτου, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο, οι Τούρκοι να επιδιώξουν την αυθαίρετη επιβολή τετελεσμένων στις εν λόγω περιοχές, είτε με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών, μετά από μια θερμή συγκρουσιακή κατάσταση, είτε με την ανακήρυξη της δικής τους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.» Δυστυχώς, μετά την παρέλευση μικρού χρονικού διαστήματος, η εν λόγω εκτίμηση άρχισε να επιβεβαιώνεται πλέον με αρκετή σαφήνεια, λαμβανομένου υπόψη των ακόλουθων τουρκικών ενεργειών:

Πλάγιοι μέθοδοι προσέγγισης της Λιβύης, της Αίγυπτου, του Λιβάνου και του Ισραήλ

Οι Τουρκικές Ακαδημίες Πολέμου και τουρκικό think tank (BILGESAM) δημοσίευσαν μελέτες του Dr. πλοιάρχου Cihat Yaycı αναφορικά με την πρόταση οριοθέτησης της Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο-επιρροή της Λιβύης στην οριοθέτηση των θαλασσίων τμημάτων της εν λόγω περιοχής (σ.σ. Το 2000, ο Cihat Yaycı αποφοίτησε 1ος από τη Ναυτική Σχολή Πολέμου. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Yaycı έχει κατηγορηθεί, διότι το 2005 άσκησε πίεση στα μέλη του πληρώματος της φρεγάτας Turgut Reis, της οποίας ήταν κυβερνήτης, προκειμένου αυτοί να καταθέσουν ότι ο μόνιμος υπαξιωματικός Suat Çakır, που χάθηκε κατά τη διάρκεια επιχειρησιακού πλου, είχε αυτοκτονήσει. Επισημαίνεται ότι υπήρχαν πληροφορίες ότι ο θάνατος του Çakır πιθανόν να οφείλεται σε δολοφονική ενέργεια της οργάνωσης Ergenekon.) Ο Cihat Yaycı στις μελέτες του επιδιώκει να παρουσιάσει τα οφέλη που θα έχουν η Λιβύη, η Αίγυπτος, ο Λίβανος και το Ισραήλ σε περίπτωση που συμφωνήσουν με την Τουρκία για την οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να λάβουν υπόψη τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στους χάρτες που ακολουθούν αποτυπώνεται πλήρως το ύπουλο σκεπτικό του Τούρκου πλοιάρχου, το οποίο εκτιμάται ότι τυγχάνει αποδοχής τόσο από την πολιτική όσο και τη στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας εάν ληφθούν υπόψη οι φορείς που το δημοσιεύουν:

 Στο χάρτη Νο 1 παρουσιάζονται οι θέσεις του Τούρκου καθηγητή Sertaç Hami Başeren του πανεπιστημίου της Άγκυρας, ο οποίος θεωρεί ότι με τη χάραξη των ορίων της Α.Ο.Ζ. που προτείνει, αφενός η Τουρκία θα δείξει ότι δεν αστειεύεται, αφετέρου θα αποκοπεί η γεωγραφική σχέση (διασύνδεση, επαφή) μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου. Παράλληλα ο Yaycı τονίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβιάζει τα δικαιώματα της Τουρκίας στα οικόπεδα 1, 4, 5, 6 και 7.

 Στο χάρτη Νο 2 αναγράφεται ότι σε περίπτωση που η Αίγυπτος, το Ισραήλ και ο Λίβανος προβούν στην οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. τους απευθείας με την Τουρκία τότε θα κερδίσουν θαλάσσια έκταση 21.500, 4.600 και 3,957 τετραγωνικά χλμ αντίστοιχα.

 Με το χάρτη Νο 3 ο Yaycı παρουσιάζει την πιθανή γραμμή οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, επισημαίνοντας ότι σε περίπτωση υλοποίησης της, ολόκληρο το οικόπεδο 12 και μέρος των οικοπέδων 1, 7, 8, 9, 10 και 11 που ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία θα περιέλθουν στην κυριότητα του Ισραήλ.

 Στο χάρτη Νο 4 παρουσιάζεται η μέση γραμμή μεταξύ Ελλάδος-Λιβύης και η μέση γραμμή μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης. Ειδικότερα, σε περίπτωση οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ο πλοίαρχος Cihat Yaycı επισημαίνει ότι η Λιβύη θα αυξήσει τη θαλάσσια περιοχή της κατά 62% κερδίζοντας περίπου 39.000 τετραγωνικά χλμ. Μία άλλη βασική επισήμανση αποτελεί το γεγονός ότι προωθείται η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας-Λιβύης, βάσει της οποίας οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αναλάβουν την ανασυγκρότηση του στόλου και την εκπαίδευση του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού της Λιβύης. Επιπρόσθετα, η Άγκυρα, μέσω του Τουρκικού Οργανισμού Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΤΙΚΑ), χορήγησε δωρεάν στο υπουργείο Εσωτερικών της Λιβύης στολές και εξοπλισμό για 6.000 αστυνομικούς, καθώς επίσης 30 αστυνομικά οχήματα. Τέλος, μέχρι τον Ιούλιο, 1.500 Λίβυοι αστυνομικοί θα μεταβούν σταδιακά στην Τουρκία για εκπαίδευση σε θέματα ασφάλειας και καθηκόντων σε σωφρονιστικά καταστήματα.

 Τέλος, ο Yaycı εκτιμά ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Ελλάδος-Κυπριακής Δημοκρατίας θα αποτελέσει το πιο δυσμενές σενάριο για την Τουρκία, δεδομένου ότι η κατάσταση που θα διαμορφωθεί απεικονίζεται στον χάρτη Νο 5. Επίσης για αποφυγή της κατάστασης αυτής προτείνει την μονομερή ανακήρυξη της Α.Ο.Ζ. από την Τουρκία όπως έγινε και στη Μαύρη Θάλασσα.

Προκλητικές ανακοινώσεις της τουρκικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας

Η τουρκική Υδρογραφική Υπηρεσία με ανακοίνωσή της δημοσίευσε τους ακόλουθους χάρτες που περιλαμβάνουν τις περιοχές ασκήσεων και εκτέλεσης πυρών στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο για το έτος 2012 (χάρτες 6 και 7), καθώς επίσης τα όρια της τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης (χάρτης 8).

Με τη δημοσίευση των εν λόγω χαρτών και τις ασκήσεις που έχουν προγραμματισθεί, καθίσταται σαφές ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν να στρατιωτικοποιήσουν τα θέματα που έχουν σχέση με τους ενεργειακούς πόρους, θεωρώντας ότι η στρατηγική αυτή θα αποτρέψει την Ελλάδα και την Κύπρο να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, για την υλοποίηση της εν λόγω στρατηγικής σημαντική είναι και η συμβολή των τουρκικών ΜΜΕ μέσω κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδος Milliyet/3-4-2012 σχετικά με την άσκηση Anadolu Kartali/1-2012, σύμφωνα με το οποίο για πρώτη φορά στην άσκηση θα συμμετέχουν ναυτικές μονάδες στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο είναι ανακριβές διότι από τον Απρίλιο του 2010 στην άσκηση συμμετέχουν μονάδες του στρατού ξηράς, του πολεμικού ναυτικού, της πολεμικής αεροπορίας και των ειδικών δυνάμεων. Μέχρι τότε, τα σενάρια των προηγούμενων ασκήσεων Anadolu Kartali προέβλεπαν τη διεξαγωγή επιχειρήσεων πέραν των συνόρων εντός του βορείου Ιράκ και φυσικά χωρίς τη συμμετοχή του πολεμικού ναυτικού. Όμως το σενάριο της άσκησης του 2010 προέβλεπε τη διεξαγωγή επιχειρήσεων εναντίον τακτικού στρατού, καθώς επίσης και τη συμμετοχή 4 τουρκικών πολεμικών πλοίων που έχουν επιχειρησιακό τομέα ευθύνης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα συμπεριφορές της Τουρκίας, διαπιστώνουμε ότι το επόμενο χρονικό διάστημα οι Τούρκοι θα επιδιώξουν να κλιμακώσουν την ένταση για τους ακόλουθους λόγους:

 Η διαπραγματευτική τους ικανότητα, προκειμένου να αποτρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής έχει τρωθεί, παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές για χρήση της ισχύος τους.
 Λόγω των εξελίξεων στη Συρία και του διαμεσολαβητικού ρόλου που επιθυμεί να αναλάβει με το Ιράν, η Άγκυρα πιθανόν να επιδιώξει την ανοχή των Ηνωμένων Πολιτειών για τη δημιουργία φοβικών συνδρόμων στην ελληνική πλευρά, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο οριοθέτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και Α.Ο.Ζ.

Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία πιθανόν να έχει επαφές με την Λιβύη, την Αίγυπτο και το Λίβανο για το θέμα της από κοινού οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων και αιφνιδιασμό της ελληνικής πλευράς.

του Χ. Πασαλάρη

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ θα θυμούνται για πολλά χρόνια την εβδομάδα που ξεκινά αύριο σαν «εβδομάδα της μεγάλης σφαγής»! Οι μισοί γιατί θα ματώσουν μέχρι θανάτου με τα νέα φαρμακερά βέλη της κατοχικής κυβέρνησης και οι άλλοι μισοί (δηλαδή οι μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι φοροφυγάδες) γιατί θα αντικρύσουν την τσιμπίδα του ΣΔΟΕ και των εφοριακών να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια τους…

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ δυόμισι χρόνια δεινής οικονομικής κρίσης και στυγνής ξένης κατοχής για να ανακαλύψουμε (όχι όλοι δυστυχώς) ότι οι κορυφαίες πληγές της πατρίδας είναι δύο: Πρώτη και σπουδαιότερη: Η πολύχρονη, τρομακτική και ιλιγγιώδης φοροδιαφυγή. Και αμέσως μετά η εθνοκτόνος, παραλυτική και θανατηφόρα εισβολή των δύο εκατομμυρίων ξένων εισβολέων.
Η ΠΡΩΤΗ ισοδυναμεί με απώλειες για τα δημόσια ταμεία δώδεκα δισεκατομμυρίων ευρώ κατ’ έτος (όσα ήσαν αρκετά για να μη μας μαντρώσει ο Γεώργιος Παπανδρέου στο ΔΝΤ και στα Μνημόνια). Η δεύτερη είναι αυτή που έσπρωξε στην ανεργία (και στην τεμπελιά) 1.200.000 Ελληνες και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στο παραεμπόριο (με τα 200.000 λουκέτα στα μαγαζιά) και στην αχαλίνωτη εγκληματικότητα, τόσο που να μην υπάρχει σπίτι αχτύπητο από ξένους κακοποιούς.

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ πόσο «Σκανδιναβική» θα ήταν σήμερα η εικόνα της πατρίδας αν όλοι οι Ελληνες πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους και αν δεν υπήρχε ούτε ένας ξένος εισβολέας! Και αναρωτηθείτε γιατί, μετά τη μεταπολίτευση του 1974, οι φαύλοι που κυβέρνησαν την Ελλάδα όχι μόνο δεν επέβαλαν νοικοκυριό στη φορολογία αλλά και υπέκυψαν στη χειμαρρώδη εισβολή μεταναστών. Αναρωτηθείτε επίσης γιατί άπαντες οι πολιτικοί, μηδέ και των αριστερών εξαιρουμένων, κατρακύλησαν στην πελατειακή και ρουσφετολογική πανδημία, με τα κόμματα τους να παζαρεύουν ψήφους βυθίζοντας την πατρίδα στη διαφθορά...

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ακόμη τον ολέθριο ρόλο που έπαιξαν στο ίδιο διάστημα τα media. Οι «βαρώνοι» τους, από κοινού με κάποιους καραγκιόζηδες του σιναφιού μας, υπηρέτησαν και υπηρετούν τυφλά το πελατειακό σύστημα. Γνωρίζετε όλοι πώς: Με το να χαλιναγωγούν και να απονευρώνουν τους πολίτες, τόσο ώστε να διαμαρτύρονται μεν αλλά «οριακά», δηλαδή ακίνδυνα για το Σύστημα. Ουδέποτε τους κάλεσαν να στρατευθούν σε μια μεγάλη δημοκρατική επανάσταση, που θα έστηνε αγχόνες για μερικούς «τέως» και «νυν», όπως είχαν πράξει οι επαναστάτες Πλαστήρας και Γονατάς, αμέσως μετά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 με υποκινητή τον επαναστάτη δημοσιογράφο Γαβριηλίδη... Αλλά εκείνοι πέθαναν στην ψάθα, σεμνοί και ταπεινοί. Δεν γλεντοκοπούσαν στη Μύκονο και στην Πάρο, όπως οι σημερινοί «τέως» και «νυν». Και κανένας τους δεν είχε το τέλος του πρώτου διώκτη των μεγάλων φοροφυγάδων Ιωάννη Καποδίστρια που τα έβαλε με τους Μαυρομιχαλαίους, αν και γνώριζε ότι τους προστάτευαν οι ξένες δυνάμεις.
ΘΑ ΠΟΥΝ πάλι κάποιοι από σας: «Εύκολη είναι η εκ του ασφαλούς ρητορική. Αφού όμως επανάσταση δεν τολμά να κάνει ο λαός μας, αφού γνήσιοι επαναστάτες σαν εκείνους του 1922 δεν υπάρχουν, αφού ακόμη και τα κόμματα της Αριστεράς παίζουν θέατρο (διότι, εδώ που τα λέμε, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να κυβερνήσουν), αφού και οι σημερινές, κινητοποιήσεις, οριακές είναι (για την «τιμή των όπλων» γίνονται), αφού κανένας δεν τολμά να αποδοκιμάσει τους τροϊκανούς και να... γιαουρτώσει τον θρασύτατο Τόμσεν του ΔΝΤ, τι προτείνεις του λόγου σου; Να υποκύψουμε στα μνημόνια, να ξαναγίνουμε ραγιάδες, να προσκυνήσουμε την κατοχική κυβέρνηση γιατί ευλόγησε το δάνειο των 31,5 δισεκατομμυρίων και μαγειρεύει νέο έκτακτο χαράτσι δύο δισεκατομμυρίων; Τι προτείνεις;

ΠΡΟΤΕΙΝΩ στον πρωθυπουργό, εκ μέρους πιστεύω όλων των σκεπτομένων Ελλήνων, αμέσως μετά την ψήφιση του διαβόητου πακέτου των 31,5 δισ., να γίνει ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Να ορμήσει ακάθεκτος στη μεγάλη μάχη της αλλαγής δέκα φορές πιο αυστηρός και δέκα φορές πιο αποφασισμένος για τελική λύση σε αυτά τα δύο καυτά εθνικά προβλήματα: Τη φοροδιαφυγή και τη μετανάστευση.

ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ, τότε αργά ή γρήγορα, τόσον αυτός όσο και τα κόμματα που τον στηρίζουν θα περάσουν μαραμένα και στιγματισμένα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και τότε θα ιδούμε τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ και τους ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ, πανίσχυρους, να συγκρούονται και να σέρνουν τη δόλια Ελλάδα σε νέα εμφυλιοπολεμική περιπέτεια, όπως το εύχονται οι θιασώτες του διαβόητου Κίσσινγκερ.

ΜΑΚΑΡΙ όμως να πέφτω έξω!...

Μήπως ὁ Δένδιας θέλῃ νά μαζέψῃ ὅλα τά ὅπλα;

Φιλονόη:

Ἐχθὲς ἔγραφα γιὰ τὰ 70.000 ὅπλα, ποὺ κυκλοφοροῦν παρανόμως στὴν χώρα μας, γιὰ τὰ ὁποῖα ἔκανε λόγο ἡ ΕΛ.ΑΣ.

Εἰρωνεύτηκα τὴν ἀνακοίνωσι, διότι εἶναι κλαυσίγελως ἐτοῦτο τὸ σημεῖον.

Μὲ ἐκατοντάδες χιλιάδες πολεμικὰ ὅπλα νὰ κυκλοφοροῦν γύρω μας, οὐσιαστικῶς ἡ ΕΛ.ΑΣ στρέφεται φανερὰ κατὰ τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ποὺ φέρουν ὁπλισμό, μικρὸ ἤ μεγάλο. Δῆλα δὴ θέλουν, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, νὰ μᾶς καταστήσουν ἐν τελῶς ἀνημπόρους κι ἀνυπερασπίστους σὲ τυχοῦσα (καὶ σχεδὸν βεβαία) ἐπίθεσι τῶν μισθοφόρων ποὺ μᾶς ἔχουν κουβαλήσῃ. Ἀλήθεια, ποιός θά σταθῇ τότε νά ἀντιμετωπίσῃ τόν κίνδυνο πού θά ἀπειλῇ τόν ἁπλό πολίτη; Ποιός θά τόν προστατεύσῃ; Μᾶλλον ὄχι ἡ κυβέρνησις…

Ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἐὰν ἀναλογιστοῦμε πὼς τὰ ἐπιτελεῖα ποὺ τὸ παίζουν κυβερνήσεις, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ λαγοὶ τρεμάμενοι ἀκόμη καὶ στὸ φῶς ἑνὸς προβολέως, θὰ συμφωνήσω μὲ τὸν Κωνσταντῖνο πὼς ἕνας μεγάλος τρόμος τους εἶναι ἡ βεβαιωμένη ἐξέγερσις, ποὺ θὰ φέρῃ ἡ ὅλο καὶ μεγαλυτέρα ἀνέχεια.

Κάτι ποὺ φυσικὰ ἔχουν σπεύσει νὰ προλάβουν μὲ τὶς διάφορες μονάδες μισθοφόρων ποὺ μᾶς κουβαλοῦν κατὰ περιόδους.
Μήπως ἔχουν ἐπίγνωσι πώς σέ Ἑλληικό ἔδαφος ὁ μόνος κύριος καί πραγματικά ὑπεύθυνος γιά τήν ὑπεράσπισί του παραμένει ὁ ἁπλός στρατιώτης, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἁπλό πολίτη; Δῆλα δή τί ἀκριβῶς ἐπιδιώκουν; Ἐκτός ἀπό τίς ἤδη ὑπάρχουσες κατηγορίες, πού ἀφοροῦν στά οἰκονομικά τῆς χώρας, νά ἀντιμετωπίσουν καί τίς πιό ἐπώδυνες πού ἀφοροῦν στήν παράδοσι τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί τελικῶς τήν ἐσχάτη προδοσία;
Ἀλήθεια, ἐκεῖνο τό μπουμπούκι πού κτυπιόταν γιά τήν προάσπισι τῆς Ἑλλάδος, ποῦ στά κομμάτια κρύφτηκε πάλι; Ἤ μήπως συμφωνῇ καί μέ αὐτό;

Λυπᾶμαι πολύ…
Ἀλλὰ τὸ τέλος σας θὰ εἶναι χειρότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ φαντάζεστε…
Φιλονόη.

Γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει έλεγχο των όπλων στην Ελλάδα;

Όλα φαίνεται πως ξεκίνησαν με αφορμή το τραγικό περιστατικό στο σχολείο των ΗΠΑ, όπου αθώα παιδιά έχασαν τη ζωή τους από έναν μανιακό 20χρονο. Δυστυχώς, όμως, αυτό το περιστατικό δεν είναι μοναδικό, αφού κατά το παρελθόν έχουν υπάρξει πλήθος παρόμοιων περιπτώσεων με επίσης τραγικές καταστάσεις.

Βέβαια, στις ΗΠΑ το θέμα της οπλοκατοχής απασχόλησε πολλές φορές τις κυβερνήσεις, όμως κανείς δεν τολμούσε να το αγγίξει, αφού το δικαίωμα της αυτοπροστασίας των αμερικανών πολιτών προστατεύεται με απόλυτη σαφήνεια από το Σύνταγμα των ΗΠΑ. Όμως, ο Μπάρακ Ομπάμα φαίνεται πως μετά τη νίκη του στις εκλογές –και με την ευκαιρία της ομαδικής δολοφονίας των ανήλικων παιδιών- βρήκε πεδίο λαμπρό για να ασκήσει τις κατάλληλες (επικοινωνιακές) πιέσεις, ώστε να καταργήσει την οπλοκατοχή (εάν είχε παρουσιάσει τέτοιες «τάσεις» προ των εκλογών, είναι απολύτως βέβαιο πως δεν θα τον ψήφιζαν ούτε οι… σωματοφύλακές του) και να αντιμετωπίσει τις πανίσχυρες βιομηχανίες κατασκευής όπλων, μέσω “ηθικών” διλημμάτων.

Μήπως ὁ Δένδιας θέλῃ νά μαζέψῃ ὅλα τά ὅπλα;2

Όλως περιέργως, όμως, αυτά που συνέβησαν στις ΗΠΑ φαίνεται πως «επηρέασαν» και την Ελλάδα, αφού έχει ξεκινήσει «προπαγάνδα» ενημέρωσης κατά της κατοχής και χρήσης των όπλων. Στην Ελλάδα, το υπάρχον καθεστώς (και με συμβουλευτικές ανακοινώσεις της Αστυνομίας) επιβάλει στο θύμα μίας επίθεσης να μην αντιστέκεται και να αφήνεται στις διαθέσεις του επιτιθέμενου…!

Οποιαδήποτε αντίσταση προκειμένου να αυτοπροστατευθεί το θύμα από την εναντίον του επίθεση, τιμωρείται από το νόμο. Μάλιστα, το μη δικαίωμα στην αυτοπροστασία επεκτείνεται και σε περιπτώσεις βιασμών, δολοφονιών ή άλλων εγκληματικών ενεργειών, τις οποίες οι πολίτες εξαναγκάζονται από το νόμο να αποδέχονται σιωπηλά και χωρίς καμία αντίδραση. Είναι προφανές πως είτε ο νομοθέτης είχε πρόβλημα εγκεφαλικής λειτουργίας, είτε νομοθέτησε με σκοπό την δημιουργία άβουλων πολιτών που θα κινούνται μεταξύ της βίας που τους ασκεί ο οποιοσδήποτε εγκληματίας και της βίας που τους ασκεί το κράτος με την απειλή τιμωρίας σε περίπτωση που τολμήσει κάποιος να προστατεύσει τον ίδιο, την οικογένεια ή την περιουσία του.

Μεταξύ «Σκύλας» και «Χάρυβδης», λοιπόν, οι Έλληνες πολίτες υποχρεούνται να μην αμύνονται σε οποιονδήποτε τους επιτεθεί. Η δε οπλοφορία επιτρέπεται μόνο σε εκλεκτά μέλη της κοινωνίας που δηλώνουν πιθανοί στόχοι εγκληματικής εις βάρος τους ενέργειας και με σύντομες και όχι ιδιαίτερα διαφανείς διαδικασίες γίνονται κάτοχοι όπλων, των οποίων τη χρήση (και τους κανόνες που την συνοδεύουν) δεν γνωρίζουν.

Όλοι οι άλλοι πολίτες είναι έρμαια του οποιουδήποτε εγκληματία που έχει στα χέρια του κάποιο –συνήθως στρατιωτικού τύπου- όπλο, το οποίο χρησιμοποιεί χωρίς δεύτερη σκέψη προκειμένου να ολοκληρώσει τον σκοπό της ό,ποιας εγκληματικής του ενέργειας.

Αυτά τα όπλα, σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί ήδη στον Τύπο, είναι περίπου 70.000 μόνο μέσα στην Αθήνα και βρίσκονται στα χέρια εγκληματιών (συνήθως αλλοδαπών ή λαθρο-εισελθόντων στην χώρα) οι οποίοι και τα χρησιμοποιούν συχνότατα στις εγκληματικές τους δράσεις, ενώ δεν έχουν διστάσει να τα χρησιμοποιήσουν και κατά αστυνομικών (με αποτέλεσμα να υπάρχουν νεκροί στις τάξεις της Αστυνομίας). Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα κινήσεις του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, διαφαίνεται μία πολιτική βούληση για να αντιμετωπισθεί το συγκεκριμένο φαινόμενο οπλοκατοχής και οπλοχρησίας εκ μέρους των συμμοριών ή άλλων μεμονωμένων εγκληματιών, χωρίς όμως να υπάρχει νομική ρύθμιση που θα δίνει δικαίωμα αυτοπροστασίας στους πολίτες.

Ίσως ο κ. Δένδιας να μην μπορεί να αντιληφθεί πως όταν αυξάνει την πίεση προς τους εγκληματίες, τότε αυτοί θα είναι κατά πολύ περισσότερο βίαιοι προς τα θύματά τους, στα οποία εκ του νόμου επιβάλλεται να είναι ανυπεράσπιστα και να μην αντιδρούν καθ’ οιοδήποτε τρόπο απέναντι στους εγκληματίες…!

Άραγε, με το ίδιο σκεπτικό έχει αρχίσει να ζητείται από τους κατόχους κυνηγετικών όπλων να δηλώσουν τον οπλισμό που έχουν, καταβάλλοντας μάλιστα επιπλέον και 120 €; Και γιατί να δηλωθούντα όπλα αυτά όταν είναι ήδη δηλωμένα;
Και γιατί να πληρώσουν επιπλέον οι κάτοχοί τους τη στιγμή που έχουν ήδη πληρώσει;
Μήπως ο σκοπός είναι ο σιωπηλός έλεγχος των όπλων που κατέχουν οι πολίτες;
Μήπως η κυβέρνηση φοβάται περισσότερο αυτά τα όπλα και όχι τα στρατιωτικού τύπου που έχουν οι αλλοδαποί εγκληματίες;

Μήπως ὁ Δένδιας θέλῃ νά μαζέψῃ ὅλα τά ὅπλα;3

Πριν μερικές εβδομάδες ο κ. Δένδιας είχε δηλώσει πως η Ελληνική Αστυνομία θα εξοπλιστεί από το Ισραήλ με ειδικά οχήματα περιπολίας σε αστικούς χώρους, τα οποία θα είναι οπλισμένα. Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός, σύμφωνα με τον κ. Δένδια έγινε προκειμένου να αντιμετωπιστεί το έγκλημα εντός των μεγάλων αστικών κέντρων. Σύμφωνα, όμως, με πληροφορίες τα συγκεκριμένα οχήματα δεν θα επανδρώνονται από Έλληνες Αστυνομικούς, αλλά από επαγγελματίες μισθοφόρους της Academy (αμερικανική εταιρεία ενοικίασης μισθοφόρων και εκτέλεσης οποιουδήποτε τύπου πολεμικών – στρατιωτικών επιχειρήσεων, η οποία έχει σαν μεγαλύτερο πελάτη την κυβέρνηση των ΗΠΑ).
Σε πρόσφατο ντοκιμαντέρ ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού, σχετικά με τους Έλληνες που εργάζονται ως μισθοφόροι σε εταιρείες ασφάλειας, του οποίου την ευθύνη και παρουσίαση είχε ο δημοσιογράφος Σρόιτερ, εμφανίσθηκε μισθοφόρος της Academy (πρώην Blackwater) να δηλώνει πως «πολύ σύντομα η εταιρεία μου θα αναλάβει δράση στην Ελλάδα»…
Δεν θέλουμε να ρωτήσουμε τον δημοσιογράφο γιατί δεν ζήτησε περαιτέρω εξηγήσεις για την συγκεκριμένη δήλωση, ούτε θα αναρωτηθούμε για το αν «κόπηκε» στο μοντάζ κάτι σχετικό.

Μήπως ὁ Δένδιας θέλῃ νά μαζέψῃ ὅλα τά ὅπλα;4

Αναρωτιόμαστε και υποβάλουμε την ερώτησή μας στον κ. Δένδια:
Έχετε υπογράψει εσείς ή οι προκάτοχοί σας, κάποιο συμβόλαιο για έλευση μισθοφόρων ή της Eurogendfor στην Ελλάδα, όπου και θα αναλάβουν δράση προκειμένου να μην υπάρξει πολιτική αστάθεια μέσω μίας κοινωνικής έκρηξης;
Η ερώτησή μας είναι απολύτως σαφής και –ευτυχώς ή δυστυχώς- είτε μας απαντήσει ο κ. Δένδιας, είτε όχι, οι αναμενόμενες ραγδαίες εξελίξεις εντός της Ελλάδας θα οδηγήσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όχι μόνο εκείνους που απαγορεύουν την αυτοάμυνα στους Έλληνες πολίτες, αλλά και εκείνους που έχουν (πιθανότατα) συμφωνήσει για την είσοδο ξένων στρατιωτών εντός της Ελλάδας, προκειμένου να στηρίξουν μία κυβέρνηση η οποία δεν έχει (εδώ και καιρό) την λαϊκή στήριξη για να κυβερνά την χώρα.

Η επιχειρούμενη τακτική αφοπλισμού των πολιτών (η αναφορά του αφοπλισμού γίνεται μόνο για τα κυνηγετικά όπλα), είναι ένα δείγμα των προθέσεων των λαθρο-κυβερνώντων και αποδεικνύει επιπλέον την γελοιότητα των προσώπων που κυβερνούν την χώρα, αφού δεν μπορούν να κατανοήσουν πως όταν βρεθούν αντιμέτωποι με τον λαό, τότε ο λαός δεν θα χρειάζεται κανένα όπλο για να τους ισοπεδώσει. Εξάλλου, οι γνώστες (όσοι έχουν υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις) γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως και στα απλά σούπερ υπάρχουν όλα τα υλικά για να κατασκευαστούν «οπλικά συστήματα» υψηλής απόδοσης σε μάχες πόλεων…
Αυτό που σήμερα σιωπηλά επιχειρεί η κυβέρνηση Σαμαρά, αποδεικνύει όχι μόνο τον πανικό του ίδιου του πρωθυπουργού, αλλά και την γνώση όλων των κυβερνώντων για το τι δημιουργούν απέναντί τους. Οι νόμοι, οι αποφάσεις και τα οποιαδήποτε συμβόλαια με ξένες εταιρείες ασφάλειας απλά επιβαρύνουν την ήδη βεβαρημένη θέση τους…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Σαν συμπλήρωμα των προηγουμένων, κατατίθεται μέρος των λεγομένων ενός εκπαιδευτή μισθοφόρων για την φύλαξη πλοίων που πλέουν ανοιχτά της Σομαλίας:
«Δεν είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση ομάδων που φέρουν οπλισμό, επειδή δεν έχουν στρατιωτική εκπαίδευση και ως εκ τούτου δεν χειρίζονται επαρκώς τον οπλισμό τους».
Εμείς, θυμίζουμε στον κ. Δένδια και στον κ. Σαμαρά, πως ένας πολύ μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει εκπαιδευτεί στις Ειδικές Δυνάμεις. Ας το θυμούνται αυτό την ημέρα που θα δώσουν το «πράσινο φως» για την έλευση στην Ελλάδα ξένων μισθοφόρων ή άλλων στρατιωτικών τμημάτων.
Αντί τέτοιων σχεδιασμών (που θα βλάψουν τα μέγιστα τους εμπνευστές τους), καλό θα ήταν να ασχοληθούν με την ουσιαστική αντιμετώπιση των συμμοριών λαθρομεταναστών που έχουν μετατρέψει την πρωτεύουσα της Ελλάδας σε… Καμπούλ.
Τέλος, επειδή η “πληροφορία” κυκλοφορεί και απαιτείται να απαντηθεί αρμοδίως από τον κ. Δένδια ή τον κ. Σαμαρά (θα φέρουν φυσικά και τη νομική ευθύνη για τυχόν ψευδή τους δήλωση): Αληθεύει πως σε κεντρικότατο ξενοδοχείο της Αθήνας έχει εγκατασταθεί και λειτουργεί ομάδα συντονισμού (κέντρο επιχειρήσεων), η οποία αποτελείται από αλλοδαπούς, ειδικά εκπαιδευμένους μισθοφόρους, οι οποίοι οργανώνουν “σχέδια δράσης” ειδικών ομάδων (Academy ή Eurogendfor) για την περίπτωση που θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη;

ἄς μιλήσουμε ἐπὶ τέλους.

Μᾶς ἐνημερώνουν γιά σμίκρυνσι τῆς Ἑλλάδος μέ πίεσι ἀπό τό Ἰσλάμ;

Φιλονόη

Ἡμέρα ποὺ εἶναι σκέφθηκα νὰ τὸ ἀποφύγω… Νὰ μὴν παρουσιάσω τόσο σοβαρὰ ζητήματα Μὰ δὲν γίνεται.

Γιὰ τὰ δύο θέματα, διότι σήμερα παρουσιάζονται δύο θέματα, καὶ τὰ δύο ἰδιαιτέρας σοβαρότητος, ἔχουμε ἤδη ἀντιληφθῇ πὼς κάτι ἄσχημο, πολὺ ἄσχημο, μᾶς ἔχουν προγραμματίσῃ. Ἀφορμὴ ὅμως σήμερα στέκεται ἕνα βιβλίο στὸν Καναδᾶ, ποὺ παρουσιάζει μίαν Ἑλλάδα κατὰ πολὺ μικρότερη.

Γιατί; Πῶς; Ποῦ βασίζονται αὐτοί πού συνέγραψαν κι ἐξέδωσαν τό βιβλίο;

Μία παράμετρος ἀποτελεῖ τὸ γεγονὸς τῆς ὑπάρξεως τοὐλάχιστον ἕξι ἐκατομμυρίων ΛΑΘΡΟμεταναστῶν μέσα στὴν χώρα μας. Θέμα ποὺ δύσκολα ἀγγίζεται ἀλλὰ ποὺ πλέον ὅλο καὶ περισσότερες φωνές, ποὺ γνωρίζουν, ἀποφασίζουν νὰ τὸ καταθέσουν. Διότι τὰ ἕξι ἐκατομμύρια πολὺ εὔκολα θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν ἰσχυρότατος μοχλὸς πιέσεως, μέσῳ συῤ
ῥάξεων, τὶς ὁποῖες καὶ ἤδη βλέπουμε στὰ διάφορα στρατόπεδα νὰ συμβαίνουν. Ἕξι ἐκατομμύρια!!! Ἕξι ἐκατομμύρια! Ἀριθμὸς γιὰ τὸν ὁποῖον ῥωτᾶμε τόσα χρόνια καὶ ἀπαντήσεις οὐδέποτε λάβαμε.

Κι ὅλα αὐτά γιατί; Γιὰ νὰ στηριχθῇ τὸ νέο καθεστῶς, τὸ ὁποῖον θὰ φέρῃ ἡ ἐκλογὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὴν ἐξουσία καὶ νὰ μπορέσῃ, ἄλλοτε διὰ τῆς βίας κι ἄλλοτε διὰ τῆς παραπληροφορίας (χειροτέρα βία αὐτή!) καὶ τῆς προπαγάνδας, νὰ ἐνσπείρουν φόβο, τρόμο καὶ τελικῶς παράδοσι τῶν Ἑλλήνων ἄνευ ὅρων.

Γιὰ ἐπιβράβευσι φυσικὰ ὅλοι αὐτοί, οἱ εἰσαχθέντες, ποὺ θὰ συμμετάσχουν στὸ πανηγύρι, θὰ λάβουν γενναία τμήματα τῶν ἐδαφῶν μας. Εἶναι λοιπόν ἤ δέν εἶναι δυνατόν νά ἔκαναν λᾶθος στόν Καναδᾶ;

Καί τώρα γιατί τρομάζουμε; Ἡ Κερκόπορτα ἔχει ἀνοίξει πρὸ πολλοῦ.

Δραστική ουσία και αύξηση συμμετοχής στα φάρμακα, σε εποχές κρίσης, απειλούν την υγεία των ασθενών με σοβαρές επιπλοκές, από ακρωτηριασμούς μέχρι εγκεφαλικά.

Τα νέα μέτρα για τη δραστική ουσία και οι αυξήσεις στη συμμετοχή των ασθενών επί της δαπάνης των φαρμάκων, αυξάνουν δραματικά το κόστος θεραπείας, καταδικάζοντας –σε εποχές κρίσης- τους διαβητικούς να μην παίρνουν τα φάρμακά τους, με κίνδυνο επιπλοκές που οδηγούν ακόμη και σε ακρωτηριασμούς ποδιών, εμφράγματα και εγκεφαλικά! Σε όλα αυτά, οι διαβητολόγοι προσθέτουν και την αλλαγή της διατροφικής συμπεριφοράς μας προς το χειρότερο (ελέω κρίσης) και προειδοποιούν ότι έρχονται περιπέτειες στην υγεία των ασθενών.

Τα στοιχεία αυτά έδωσαν χθες ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρίας κ.κ. Γ. Μελιδώνης και Αντ. Λέπουρας, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του διαβήτη.
Συγκεκριμένα, η συνταγογράφηση με δραστική ουσία, θα φέρει σημαντικές επιβαρύνσεις στους διαβητικούς, ανεβάζοντας το μηνιαίο κόστος θεραπείας στα 150-200 ευρώ, ανάλογα με τα φάρμακα που θα μπορούν στην πραγματικότητα να βρουν οι ασθενείς στα ράφια των φαρμακείων. Αλλά ακόμη κι αν οι γιατροί τους επιλέξουν να χορηγούν φθηνά φάρμακα, υπάρχει κίνδυνος τα φάρμακα αυτά να μην διατίθενται στην αγορά, επειδή η τιμή τους μειώθηκε σε σημείο που να ζημιώνει τις εταιρίες που τα διαθέτουν.

Και από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα ζητήματα ποιότητας που δημιουργούνται με την εμμονή για δραστικές περικοπές των τιμών των φαρμάκων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό που ανέφερε ο αντιπρόεδρος της Ένωσης κ. Λέπουρας, με αφορμή διαγωνισμό στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο σχετικό με φάρμακο για το στομάχι. Ελληνική παρασκευάστρια εταιρία έδωσε προσφορά 3,90 ευρώ το κουτί και ξένη εταιρία 0,90 ευρώ το κουτί. Και ο γιατρός διερωτήθηκε: «τι φάρμακο περιέχει το 0,90 ευρώ, που τόσο δεν κάνει ούτε το κουτί;».

Η κρίση και η διατροφή

Ιδιαίτερη ανησυχία υπάρχει για την επίδραση της οικονομικής κρίσης στην παιδική διατροφή αλλά και για τις μελλοντικές συνέπειές της.

Τα δεδομένα από προηγούμενες περιόδους κρίσης και πείνας δείχνουν ότι άτομα που εκείνη την εποχή ήταν σε εμβρυική ή βρεφική ηλικία πλήρωσαν το τίμημα της κρίσης με αυξημένη εμφάνιση παχυσαρκίας, μεταβολικού συνδρόμου, διαβήτη και καρδιοπαθειών. «Εξαιτίας αυτού, είμαστε ανήσυχοι σχετικά με τη σημερινή κρίση. Πολύ δε περισσότερο γιατί πρόσφατα δεδομένα, που αφορούν χώρες οι οποίες βρέθηκαν σε κρίση πριν από το 2000, καταγράφουν ότι σε διάρκεια οικονομικών κρίσεων οι διατροφικές επιλογές παύουν να είναι υγιεινές και οι άνθρωποι προκειμένου να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες, καταφεύγουν σε υδατάνθρακες και τροφές με απλή ενεργειακή αξία παραμελώντας την ποιότητα της τροφής, δηλαδή παραμελώντας να ενισχύσουν τον οργανισμό με βιταμίνες και με μικροθρεπτικά συστατικά όπως αυτά βρίσκονται στα φρούτα τα λαχανικά», σημείωσε ο πρόεδρος της Ένωσης κ. Μελιδώνης.

Επίσης αναφέρθηκε σε μελέτη από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο σε 1.000 ηλικιωμένους στα νησιά (Μυτιλήνη, Λήμνο, Σαμοθράκη, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθο, Κέρκυρα, Κρήτη και Κύπρο). Η μελέτη έδειξε ότι 4 στους10 είναι παχύσαρκοι και 22% έχει διαβήτη.

Επίσης, με άριστα το 10, η υιοθέτηση της παραδοσιακής μεσογειακής διατροφής στους κατοίκους αυτούς δεν ξεπερνά το 4, καθώς τρώνε περισσότερο κρέας, αντί για ψάρι που είναι ακριβό, τρώνε πολλά γαλακτοκομικά με πλήρη λιπαρά και πίνουν περισσότερο αλκοόλ.

Ανάλογα, από μελέτη της Α’ Καρδιολογικής Κλινικής της Ιατρικής Αθηνών σε 3.000 κατοίκους της Αττικής, παρατηρήθηκε ότι τα άτομα με ανώτερη και ανώτατη μόρφωση κατανάλωναν περισσότερα φρούτα ψάρια και λαχανικά και λιγότερα λιπαρά, σε αντίθεση με τα χαμηλά και μεσαία στρώματα.
Άλλα αίτια που οδήγησαν στα παραπάνω αποτελέσματα, ήταν το αυξημένο κόστος της υγιεινής διατροφής και η αδυναμία των συμμετεχόντων στη μελέτη να κατανοήσουν ότι είναι κακό για παράδειγμα να τρώνε 4-5 φόρες κρέας την εβδομάδα.

Ἡ τότε καὶ ἡ τώρα ἅλωσις…

γράφει η Φιλονόη

Σκέπτομαι συχνὰ κάποιες μικρὲς λεπτομέρειες, ποὺ φαντάζουν πολὺ ὅμοιες μεταξύ τους, ἀναφορικῶς μὲ τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν σημερινή μας ἅλωσι. (Διότι βιώνουμε μίαν πολιορκία… Ἴσως μεγαλυτέρα τῆς τότε πολιορκίας!!! Καὶ δυστυχῶς, κατὰ πῶς φαίνονται τὰ πράγματα, πιὸ ἐπικίνδυνη!!!)
Βέβαια, ὑπάρχουν κι ἀρκετὲς διαφορές, ἀλλὰ σαφῶς οἱ ὁμοιότητες εἶναι τόσο ἔντονες, ποὺ μᾶλλον μὲ κάνουν νὰ χαμογελῶ μὲ πίκρα…
Λίγο πρὶν τὴν Ἅλωσι, στὶς συνόδους τῆς Φερράρας καὶ τῆς Φλωρεντίας, ὑπὸ τὴν πίεσι τῆς ἐπερχομένης ἐπιθέσεως τῶν Ὀθωμανῶν, κατὰ τοῦ Βυζαντίου, ἀπεφασίσθῃ ἡ ἔνωσις τῶν δύο χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν. Δὲν εἶμαι τὸ καταλληλότερον πρόσωπο γιὰ νὰ κρίνω τὸ ἐὰν κακῶς ἤ καλῶς ἔπραξαν οἱ τότε ὑπεύθυνοι. Αὐτὸ ὅμως ποὺ μπορῶ νὰ παρατηρήσω εἶναι πὼς ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα, μία ἀνάλογος ἔνωσις ἐκκλησιῶν, αὐτὴν τὴν φορὰ μὲ τὸν τίτλο «πανθρησκεία», ἔχει προαποφασισθῇ ἤδη γιὰ τοὺς θρησκευομένους τοῦ πλανήτου, ἀπὸ τὶς κατὰ τόπους θρησκευτικές τους ἡγεσίες. Καὶ τότε, ὅπως καὶ τώρα φυσικά, ὑπῆρχαν οἱ ἐνάντιοι σὲ αὐτὴν τὴν ἀπόφασι. Κατέφθασαν ὅμως οἱ Ὀθωμανοὶ κι ἔκαμψαν ὅλες τὶς ἀντιδράσεις.

Ἕνα ἄλλο κοινὸν στοιχεῖον αὐτῶν τῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα ἀπέχουν σχεδὸν ἔξι αἰῶνες, εἶναι ἡ περίεργος τάσις τῶν περισσοτέρων νὰ «βολευτοῦν» σὲ χώρους τέτοιους, ποὺ κατὰ τὰ πιστεύω τους θὰ τοὺς διασφαλίσουν ἄσυλο ἤ διάσωσι, ἀπὸ τὴν ἐπερχομένη εἰσβολὴ τῶν νεοβαρβάρων. Τὴν μία ἁπλῶς ἐμφανίζονται ὥς ΜΑΤατζῆδες, τὴν ἄλλην ὤς κουκουλοφόροι, τὴν παράλλη ὥς ὑπερασπιστὲς τοῦ καταῤῥέοντος συστήματος, ἀπὸ διάφορα σημεῖα κι ἐπίπεδα. Ἐν ὁλίγοις, ἄν καὶ θὰ μπορούσαμε νὰ τοὺς δικαιολογήσουμε, ἀπὸ ἀνθρωπιστικῆς πλευρᾶς, κατὰ βάσιν συνειδητοποιοῦμε πὼς παραμένοντας μὲ τὸ «θηρίον», τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουν εἶναι ἡ ἐν τελῶς βιαία ἀποπομπή τους. Ὅταν οἱ ὀρδὲς τοῦ Μωάμεθ εἰσέβαλλαν στὴν Πόλι, δὲν ἐνδιαφέρθησαν γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ἤ ὄχι σύμμαχός τους. Ἰσοπέδωσαν τὰ πάντα… Ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως συμβαίνει καὶ σήμερα. Ἤ ὀρθότερα, ὅπως θὰ συμβῇ σὲ λίγον καιρό…
Τότε, τὸ 1453, οἱ Ὀθωμανοὶ εἰσέβαλλαν στὴν Κωνσταντινούπολι καὶ κατέσφαξαν ὅ,τι ζωντανό. Τώρα, εἰσβάλλουν στὴν χώρα οἱ νεοβάρβαροι μὲ ἀκριβῶς τὶς ἴδιες διαθέσεις. Ἡ πραγματικὴ ἀντίστασις ἔπεσε στὶς πλᾶτες ἐλαχίστων, τὴν ὥρα ποὺ οἱ πολλοὶ ἀπουσίαζαν. Τότε, κατὰ τὰ γραφόμενα μερικῶν 100.000, κατὰ τὰ γραφόμενα ἄλλων 400.000, ἱκανοὶ γιὰ πόλεμο ἄντρες, εἶχαν ἐγκλειστῇ στὰ μοναστήρια, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν στράτευσι, τὴν ἴδιαν στιγμὴ ποὺ μόλις 8.500 πολεμιστές, μαζὺ μὲ τοὺς ξένους, πάσχιζαν μὲ ὑπεράνθρωπες δυνάμεις, νὰ ἀποκρούσουν τὸν ἐπίδοξο κατακτητή. Μία ἀνισότης τεράστια, ποὺ οὐσιαστικῶς προέκυψε ἀπὸ τὴν στάσι αὐτῶν ποὺ ἀδιαφοροῦσαν γιὰ τὰ κοινά, πασχίζοντας νὰ σώσουν τὰ τομάρια τους. Κατ’ ἀντιστοιχίαν λοιπόν, ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα, μόλις μερικὲς χιλιάδες ἀγωνιστῶν πασχίζουν νὰ σώσουν κάτι ἀπὸ τὰ …ἄσωστα(!!!), τὴν στιγμὴ ποὺ ὅλοι, ἀκόμη κι ὁ φερόμενος ὥς «αὐτοκράτωρ», ἔχει παραδόσῃ πρὸ πολλοῦ τὰ κλειδιὰ τῆς σημερινῆς πόλεως. Τοὐλάχιστον τότε ὁ Κωνσταντῖνος συστρατεύθηκε μὲ τοὺς στρατιῶτες τους. Δὲν στάθηκε ἀπέναντι. Ἀνεξαρτήτως τῶν ἰσορροπιῶν, ἀγωνίστηκε.
Τότε, κατὰ τὰ γνωστά, ὁ Πλήθων πάσχιζε νὰ συνετίσῃ τὸν Κωνσταντῖνο κυρίως, ἀλλὰ καὶ ὅσους μποροῦσε νὰ ἐπηρεάσῃ, πρὸ κειμένου νὰ ἀντισταθοῦν καὶ νὰ ἐπανελληνιστοῦν. Τώρα, μία ἀπὸ τὰ ἴδια… Μόνον ποὺ δὲν ἔχουμε τὸν Πλήθωνα κοντά μας, παρὰ λίγους «γραφικοὺς» καὶ «ῥομαντικούς», ποὺ πασχίζουν νὰ σώσουν κάτι ἀπὸ αὐτά, ποὺ μᾶλλον δὲν πρέπει νὰ σωθοῦν….
Τότε ἡ Πόλις ἔπεσε κι ἀκολούθησαν τέσσερις αἰῶνες βαρειᾶς κι ἀσήκωτης σκλαβιᾶς… Σκοτάδι καὶ ζόφος… Τώρα, ἡ Πόλις πέφτει… Τὸ βλέπουμε. Μπαλώματα στὰ τείχη, μπαλώματα στοὺς κρατικοὺς μηχανισμούς, μπαλώματα στὰ πάντα… Ἀλλὰ τὰ τείχη καταρρέουν μὲ θόρυβο!!! Κι ὅμως… Ἄν κι ὁ κατακτητὴς περιμένει μὲ ἀγριεμένο βλέμμα νὰ εἰσβάλλῃ, νὰ δηώσῃ καὶ νὰ γευθῇ τὸ αἷμα, ἀρκετοὶ διαβιοῦν μέσα στὴν μακαριότητά τους καὶ περιμένουν …ἀλλαγὴ τοὺ σκηνικοῦ! Τραγικὲς φιγοῦρες, σὰν αὐτές, ποὺ κάποτε ἔκαναν δεήσεις μέσα στὴν Ἁγία Σοφιά, πρὸ κειμένου νὰ σωθοῦν ἀπὸ κάποιο θαῦμα… Πόσο γελάστηκαν τότε… Πόσο γελιοῦνται σήμερα…
Τότε δὲν ἀντιλαμβάνονταν πὼς ὁ ἐχθρὸς ἦταν ἤδη ἐντὸς τῆς Πόλεως καὶ ἑτοιμαζόταν νὰ παραδόσῃ τὰ κλειδιά της… Τώρα δὲν ἀντιληφθήκαμε ἐπίσης πὼς ὁ ἐχθρὸς εἶναι πρὸ πολλοῦ ἐντὸς τῆς Πόλεως κι ἔχει πρὸ πολλοῦ παραδόσῃ τὰ κλειδιά….
Τότε ὅλη ἡ αὐτοκρατορία, Ἀνατολικὴ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία γιὰ τὴν ἀκρίβεια, δὲν διεχώριζε ἔθνη, φυλές, κοινωνίες. ὅλοι ἦταν, ἐμπρὸς στὸν αὐτοκράτορα καὶ τὴν αὐλή του πάντα, ὅμοιοι. Δῆλα δὴ ἰδιοκτησία του! Τώρα ἀκριβῶς τὰ ἴδια συμβαίνουν. Εἵμαστε ὅλοι κτήματα (ὑποχρεωτικὲς δωρεὲς ὀργάνων) τῶν κρατούντων, ὑποτελεῖς φόρου ἐπίσης, στρατεύσιμοι ἐπίσης, πολυπολιτισμικοί, πολυφυλετικοί, ἀλλὰ δίχως ταὐτοτητα. Τότε ἤμασταν πληθυσμοί, τώρα εἴμαστε πληθυσμοί. Ἀριθμοί!!!
Τότε οἱ πληθυσμοὶ στέναζαν ὑπὸ τὸ κράτος τῶν ἀλογίστων εἰσπρακτικῶν ἀξιώσεων. Τώρα οἱ πληθυσμοὶ στενάζουν ὑπὸ τὸ κράτος τῶν ἀλογίστων εἰσπρακτικῶν ἀξιώσεων!
Τότε κάθε ἀντίδρασις εἶχε ὥς ἀποτέλεσμα τὴν θανάτωσι. Τώρα ἔχει τὴν ἀναπηρία καὶ τὴν θανάτωσι, παρέα μὲ τὶς αὐτοκτονίες.
Τότε κάποιοι συμφωνοῦσαν μὲ τὴν ἄλωσι. Τώρα κάποιοι, περισσότεροι αὐτὴν τὴν φορά, συμφωνοῦν μὲ τὴν ἅλωσι.
Κι ἐδῶ σταματῶ. Ὄχι διότι δὲν ὑπάρχουν ἤ δὲν θὰ ὑπάρξουν ἄλλες ὁμοιότητες. Εἶναι τόσο κοινὲς οἱ στιγμές, ποὺ καταντᾷ ἰλαροτραγικὸ ὅλο τὸ σκηνικό…. Ὅμως…
Ὅμως ὑπάρχει μία πάρα πολὺ μεγάλη διαφορὰ τῆς τότε ἁλώσεως, μὲ τὴν σημερινὴ ἅλωσι. Τότε ὑπετάχθησαν! Οἱ αὐτοκράτορες ἄλλαξαν. Ἡ μία αὐτοκρατορία ἀντικατέστησε τὴν ἄλλην… Ὁ ἕνας ἔφυγε κι ὁ ἄλλος ἦλθε. Δὲν ἔχει καμμία σημασία τὸ ἐὰν ἦταν καλλίτερος ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον. Σημασία ἔχει πὼς ἔνας δυνάστης, ἕνας αὐτοκράτωρ, ἕνας κρατικὸς μηχανισμός συγκέντρωνε ὅλες τὶς ἐξουσίες, δίχως νὰ ἀναγνωρίζῃ δικαίωμα ἐθνικότητος στοὺς κατὰ τόπους πληθυσμούς. Τώρα δὲν θὰ ἔχουμε ὅμως τὶς ἴδιες ἐξελίξεις.
Τότε ὁ ἐχθρός, ἐπισήμως, λεγόταν Μωάμεθ, φοροῦσε σαρίκι κι ἐπελέγῃ, ἀν τὶ τοῦ ἄλλου, τοῦ ΕὐρωπΕου, ποὺ φοροῦσε τιάρα. Τότε ὅλα φάνταζαν τελειωμένα… Ὅπως καὶ τώρα…. Ὅμως… Τότε δὲν συνέβῃ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σήμερα. Τότε οἱ πολιορκημένοι εἶχαν ἐλπίδα… Περίμεναν κι ἀπὸ θεὸ κι ἀπὸ δαιμόνους κι ἀπὸ Δυτικούς, γνωρίζοντας πὼς δὲν θὰ λάβουν τίποτα! Ἐμεῖς πάλι γνωρίζουμε πὼς δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ πουθενά! Κι αὐτὴ ἡ ἐπίγνωσις ἀποδομεῖ τὴν ἐλπίδα!!!
Σήμερα ἐμεῖς δὲν .ἔχουμε ἐλπίδα… Τὴν χάνουμε… Τὴν πετᾶμε σιγὰ σιγὰ ἀπὸ ἐπάνω μας, ἀναζητῶντας τὸ ὄνειρο, τὸ ὄραμα, τὸν δρόμο…. Ξέρουμε πὼς ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε ἐμεῖς, θὰ ὐποστοῦμε ὅλα ὅσα ὑπέστησαν τότε κάποιοι ἄλλοι! ΟΛΑ!!!!! Σαφῶς καὶ κάποια ἀπὸ αὐτά, κάποιοι θὰ τὰ ζήσουν. Ἤδη τὰ ζοῦν. Άλλὰ οἱ ἄλλοι, οἱ Ἕλληνες, αὐτοὶ ποὺ ἄρχισαν σιγὰ σιγὰ νὰ βρίσκουν τὸν δρόμο τους, αὐτοὶ ὄχι μόνον δὲν θὰ τὰ βιώσουν αὐτά, ἀλλὰ θὰ γίνουν τὸ μέσον γιὰ τὴν ἀνακοπὴ τῆς πορείας αὐτῆς τῆς νέας αὐτοκρατορίας… Ἄλλως τέ, πίσω της, πίσω ἀπὸ αὐτήν, δὲν ὑπάρχει καμμία συνέχεια. Αὐτὸ τὸ παιχνίδι τῆς ἐναλλαγῆς παρανοϊκῶν στὴν ἐξουσία, φθάνει ἐπὶ τέλους στὴν λήξι του…
Δὲν ξέρω τὶ σκέπτεσθαι… Ἐὰν γελᾶτε ἤ ἐὰν κλαῖτε… Ἐὰν χαίρεστε ἤ ἐὰν τρέμετε…. Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ παιχνίδι τελειώνει. .Ἴσως στὰ μάτια μας μόνον οἱ ὁμοιότητες νὰ φαίνονται… Νὰ ἀποκρύβονται οἱ διαφορές… Μὰ αὐτὲς εἶναι ποὺ κάνουν τὴν …διαφορά!!! Ἀκριβῶς ἡ φαινομενικὴ ἀπουσία διεξόδων εἶναι τὸ ζητούμενον! Ἀκριβῶς τὸ ὅ,τι ὅλος ὁ πλανήτης περιμένει ἀπὸ ἐμάς! Ἀκριβῶς τὸ ὅ,τι ὅλο τὸ μένος κάποιων ἔχει πέσει πρῶτα καὶ κύρια ἐπάνω μας!!! Ἀκριβῶς γιὰ αὐτά… Κι ἄλλα… Θὰ τὰ δοῦμε συντόμως, θὰ τὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ θὰ τὰ μοιραστοῦμε… Κάτι γεννιέται… Καὶ αὐτὸ εἴμαστε ἐμεῖς! Καὶ μαζύ μας κάτι ποὺ ξεχάσαμε… Ἡ Ἐλευθερία!
Φιλονόη.

Κάθε ημέρα κλείνει ένα εργοστάσιο!

Ισχυρό είναι το πλήγμα για τον βιομηχανικό τομέα, με τις θέσεις εργασίας να μειώνονται αισθητά. Οι θέσεις εργασίας στον μεταποιητικό βιομηχανικό κλάδο συνέχισαν να μειώνονται κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, λόγω της κρίσης, ταχύτερα απ’ ό,τι σε οποιονδήποτε άλλο βασικό κλάδο της ελληνικής οικονομίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απώλεια θέσεων εργασίας στον μεταποιητικό τομέα της οικονομίας κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2011, ανήλθε σε 14,8%, έναντι 8,3% στο σύνολο της οικονομίας.

Σωρευτικά, από το τρίτο τρίμηνο του 2009 έως το τρίτο τρίμηνο του 2012 η μείωση των θέσεων εργασίας στη μεταποιητική βιομηχανία της χώρας ανέρχεται σε 30,6%. Κατά την τριετία αυτή ο αριθμός των απασχολουμένων στον τομέα συρρικνώθηκε κατά 157.368 άτομα.Επίσης, από το τρίτο τρίμηνο του 2007 έως το ίδιο τρίμηνο του 2012 η μείωση των θέσεων εργασίας στη μεταποιητική βιομηχανία της χώρας ανέρχεται σε 36,5%. Κατά την πενταετία αυτή ο αριθμός των απασχολουμένων στον τομέα συρρικνώθηκε κατά 205.546 άτομα.

Το τρίτο τρίμηνο του 2012, σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2011, οι απασχολούμενοι στις βιομηχανίες της χώρας μειώθηκαν από 418.967 άτομα σε 356.854 άτομα, δηλαδή κατά 14,8%, ενώ το τρίτο τρίμηνο του 2009 ήταν 514.222 άτομα και το τρίτο τρίμηνο του 2007 ανέρχονταν σε 562.400 άτομα.Χάθηκαν έτσι, μέσα σε ένα έτος, 62.113 θέσεις εργασίας. Κάθε μήνα, κατά μέσον όρο, χάνονταν περίπου 5.176 θέσεις εργασίας. Με άλλα λόγια, κάθε 24ωρο της περιόδου Οκτώβριος 2011 – Σεπτέμβριος 2012 οι απασχολούμενοι στις βιομηχανίες της χώρας μειώνονταν κατά 170 άτομα ή έκλεινε, θα μπορούσε να πει κάποιος, ένα εργοστάσιο με 170 εργαζομένους. Κάθε ώρα περίπου επτά εργαζόμενοι έχαναν τη δουλειά τους.Επίσης, το τρίτο τρίμηνο του 2012 οι απασχολούμενοι στη μεταποίηση αντιπροσώπευαν το 9,5% του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων στη χώρα, έναντι 10,3% την ίδια περίοδο του 2011, 10,6% το ίδιο τρίμηνο του 2010, 11,3% το 2009, 11,8% το 2008 και 12,4% το 2007, καθώς η κρίση προκαλεί περαιτέρω αποβιομηχανοποίηση της χώρας.
Ο αριθμός των εργαζομένων στον τομέα, το τρίτο τρίμηνο των πέντε τελευταίων ετών
2007: 562.400
2008: 542.600
2009: 514.222
2010: 465.218
2011: 418.967
2012: 356.854
Μείωση παρουσίασε ο αριθμός των εργαζομένων κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2011, στους 19 από τους 24 βιομηχανικούς κλάδους.
Η ακτινογραφία της μείωσης των θέσεων εργασίας
* Κατά 9.896 στη βιομηχανία τροφίμων, από 107.483 άτομα σε 97.587 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 9,2%.
* Κατά 9.413 στη βιομηχανία μεταλλικών προϊόντων εκτός των μηχανών, από 43.887 άτομα σε 34.474 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 21,4%.
* Κατά 8.604 στη βιομηχανία ειδών ενδυμασίας, από 27.111 άτομα σε 18.507 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 31,7%.
* Κατά 6.401 στη βιομηχανία επίπλων, από 25.652 άτομα σε 19.251 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 25%.
* Κατά 4.755 στη βιομηχανία εκτυπώσεων και προεγγεγραμμένων μέσων, από 20.350 άτομα σε 15.595 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 23,4%.
* Κατά 4.557 στη βιομηχανία ξυλείας, από 23.808 άτομα σε 19.251 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 19,1%.
* Κατά 3.610 στη βιομηχανία μη μεταλλικών ορυκτών, από 23.907 άτομα σε 20.297 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας κατά 15,1%.
* Κατά 3.503 στη βιομηχανία λοιπών μεταποιητικών δραστηριοτήτων μη υπαγόμενων σε άλλον κλάδο, από 12.072 άτομα σε 8.569 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 29%.
* Κατά 2.999 στη βιομηχανία μηχανών, από 9.949 άτομα σε 6.950 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 30,1%.
* Κατά 2.686 στη βιομηχανία λοιπού εξοπλισμού μεταφορών πέραν των μηχανοκίνητων οχημάτων, από 9.147 άτομα σε 6.461 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 29,4%.
* Κατά 1.886 στη βιομηχανία παραγώγων πετρελαίου, από 7.152 σε 5.266 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 26,4%.
* Κατά 1.397 στη βιομηχανία ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, από 9.531 άτομα σε 8.134 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 14,7%.
* Κατά 1.022 στη βιομηχανία πλαστικών, από 11.665 άτομα σε 10.643 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 8,8%.
* Κατά 1.006 στη βιομηχανία μηχανοκίνητων οχημάτων, από 3.151 άτομα σε 2.145 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 31,9%.
* Κατά 945 στη βιομηχανία βασικών μετάλλων, από 19.791 άτομα σε 18.846 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 4,8%.
* Κατά 861 στη βιομηχανία ποτών, από 9.925 άτομα σε 9.064 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 8,7%.
* Κατά 706 στη βιομηχανία δέρματος και υπόδησης, από 3.128 άτομα σε 2.422 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 22,6%.
* Κατά 583 στη βιομηχανία χημικών προϊόντων, από 10.125 άτομα σε 9.542 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 5,8%.
* Κατά 26 στη βιομηχανία χάρτου, από 7.083 άτομα σε 7.057 άτομα, με ποσοστιαία μείωση των θέσεων εργασίας 0,4%.
Αντιθέτως, κατεγράφη συγκυριακή κατά βάση αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στους υπόλοιπους πέντε από τους συνολικά 24 βιομηχανικούς κλάδους.
Συγκεκριμένα, σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2011, κατά το ίδιο τρίμηνο του 2012 αυξήθηκε ο αριθμός των εργαζομένων:
* Κατά 1.162 στη βιομηχανία φαρμάκων, από 14.009 άτομα σε 15.171 άτομα, με ποσοστιαία αύξηση των θέσεων εργασίας 8,3%.
* Κατά 1.127 στη βιομηχανία καπνού, από 2.398 άτομα σε 3.525 άτομα, με ποσοστιαία αύξηση των θέσεων εργασίας 47%.
* Κατά 902 στη βιομηχανία επισκευής και εγκατάστασης μηχανών, από 9.692 άτομα σε 10.594 άτομα, με ποσοστιαία αύξηση των θέσεων εργασίας 9,3%.
* Κατά 305 στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργικών υλών, από 5.725 άτομα σε 6.030 άτομα, με ποσοστιαία αύξηση των θέσεων εργασίας 5,3%.
* Κατά 246 στη βιομηχανία ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλων ηλεκτρονικών προϊόντων, από 2.225 άτομα σε 2.471 άτομα, με ποσοστιαία αύξηση των θέσεων εργασίας 11,1%.
Σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2009, η απασχόληση είναι μειωμένη:
Στη βιομηχανία τροφίμων κατά 18,8% (-22.378 θέσεις εργασίας).
Στη βιομηχανία ποτών κατά 11% (-1.120 θέσεις).
Στη βιομηχανία καπνού κατά 15,2% (-629 θέσεις).
Στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργικών υλών κατά 45,1% (-4.944 θέσεις).
Στη βιομηχανία ένδυσης κατά 53,9% (-21.632 θέσεις).
Στη βιομηχανία δέρματος και υποδημάτων κατά 59,2% (-3.520 θέσεις).
Στη βιομηχανία ξύλου κατά 33,7% (-9.768 θέσεις).
Στη βιομηχανία χάρτου κατά 36,2% (-4.010 θέσεις).
Στη βιομηχανία εκτυπώσεων κατά 43,9% (-12.174 θέσεις).
Στη βιομηχανία πετρελαιοειδών κατά 32,5% (-2.539 θέσεις).
Στη βιομηχανία χημικών κατά 28,9% (-3.885 θέσεις).
Στη βιομηχανία πλαστικών κατά 22,5% (-3.096. θέσεις).
Στη βιομηχανία μη μεταλλικών ορυκτών κατά 39,3% (-13.126 θέσεις).
Στη βιομηχανία μεταλλικών προϊόντων κατά 34% (-17.738 θέσεις).
Στη βιομηχανία ηλεκτρονικών κατά 52,2% (-2.695 θέσεις).
Στη βιομηχανία ηλεκτρολογικού εξοπλισμού κατά 32,2% (-3.855 θέσεις).
Στη βιομηχανία μηχανών κατά 36,0% (-3.901 θέσεις).
Στη βιομηχανία μηχανοκίνητων οχημάτων κατά 30% (-961 θέσεις).
Στη βιομηχανία λοιπού εξοπλισμού μεταφορών κατά 35% (-3.467 θέσεις).
Στη βιομηχανία επίπλων κατά 46,7% (-16.873 θέσεις).
Στη βιομηχανία άλλων μεταποιητικών δραστηριοτήτων κατά 40,6% (-5.856 θέσεις).
Στη βιομηχανία επισκευής και εγκατάστασης μηχανών κατά 8,1% (-926 θέσεις).
Είναι αυξημένη στη βιομηχανία φαρμάκων κατά 1,6% (+244 θέσεις) και στη βιομηχανία βασικών μετάλλων κατά 8,5% (+1.478 θέσεις εργασίας).
Οι δέκα κλάδοι με τον μεγαλύτερο αριθμό απασχολουμένων το τρίτο τρίμηνο του 2012
Τρόφιμα με 96.587 απασχολουμένους (27,1% του συνόλου).
Αντικείμενα από μέταλλο με 34.474 απασχολουμένους (9,7%).
Μη μεταλλικά ορυκτά με 20.297 απασχολουμένους (5,7%).
Ξύλο με 19.251 απασχολουμένους (5,4%).
Επίπλα με 19.251 απασχολουμένους (5,4%).
Βασικά μέταλλα με 18.846 απασχολουμένους (5,3%).
Ενδυση με 18.507 απασχολουμένους (5,2%).
Εκτυπώσεις και προεγγεγραμμένα μέσα με 15.595 απασχολουμένους (4,4%).
Φαρμάκα με 15.171 απασχολουμένους (4,3%).
Πλαστικά προϊόντα με 10.643 απασχολουμένους (3%).
Οι δέκα αυτοί κλάδοι το τρίμηνο Ιουλίου – Σεπτεμβρίου 2012 απασχολούσαν περί το 75,5% του συνόλου των 356.854 απασχολουμένων στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία.
Οι μεγαλύτερες ποσοστιαίες μειώσεις των θέσεων εργασίας κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012
Μηχανοκίνητα οχημάτα (31,9%).
Ενδυμάτα (31,7%).
Μηχανές (30,1%).
Λοιπού εξοπλισμού μεταφορών (29,4%).
Λοιπές μεταποιητικές δραστηριότητες (29%).
Πετρελαιοειδή (26,4%).
Επίπλα (25%).
Εκτυπώσεις (23,4%).
Δέρμα και υπόδηση (22,6%).
Μεταλλικά προϊόντα (21,4%).

Συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα στην εφημερίδα Ισοτιμία

Το τελευταίο Μνημόνιο δεν φαίνεται να έχει πείσει τις αγορές, τους επενδυτές, ούτε καν αυτούς που το υπέγραψαν. Πιστεύετε ότι το νέο σχέδιο διάσωσης μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την τροχιά της κατάρρευσης;

Οχι. Δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Θα δούμε στην πράξη πού θα καταλήξει τo PSI, κι αν θα κατορθώσει η χώρα να αποφύγει και την τεχνική αθέτηση πληρωμών. Δεν είναι διόλου σίγουρο ότι δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά, και με τις καλύτερες προοπτικές, το Μνημόνιο θα οδηγήσει το χρέος στο 120% το 2020. Οι υποθέσεις που έχουν γίνει για να φτάσει εκεί, είναι τόσο ακραίες, και είναι τόσο πολλές οι αστάθμητες μεταβλητές, ώστε είναι πολύ πιθανό το χρέος να εκτραπεί, και να φτάσει στο 160% το 2020.

Αλλά, ακόμα και στο 120% να είναι το χρέος, παραμένει μη βιώσιμο. Διότι, πρώτον, μια οικονομία του μεγέθους της ελληνικής δεν μπορεί να αντέξει χρέος τέτοιου ύψους. Και, δεύτερον, το χρέος στο 120% κατά το 2020, θα το κατέχει ο επίσημος δανειστής, ο οποίος θα έχει και προτεραιότητα στην αποπληρωμή του. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές, γιατί ποιος ιδιώτης δανειστής θα αγοράσει κρατικά χαρτιά, όταν ξέρει ότι θα έχει προτεραιότητα κάποιος άλλος;

Όταν μάλιστα το χρέος θα προσεγγίζει τα 250 δισ. Άρα, θα χρειαστεί και πάλι αναδιάρθρωση, η οποία θα είναι πιο δύσκολη, καθώς θα είναι ο επίσημος δανειστής μέσα. Επίσης, εξίσου σημαντικό είναι ότι τα μέτρα που συνοδεύουν το PSI είναι εντελώς απίθανο να φέρουν αποτέλεσμα. Πρώτον, διότι όσον αφορά τη σταθεροποίηση, επιβάλλουν λιτότητα πάνω στη λιτότητα, οπότε οι συνθήκες θα γίνουν ακόμη δυσκολότερες για την οικονομία. Η συρρίκνωση φέτος θα είναι επίσης πολύ μεγάλη, κάτι που θα συνεχιστεί. Πρόκειται λοιπόν για μέτρα παράλογα.Πέραν αυτού, τα αναπτυξιακά μέτρα που περιλαμβάνονται, όπως η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και η συντριβή του εργατικού εισοδήματος, δεν είναι δυνατό να οδηγήσουν σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη.
Όλες αυτές οι απιθανολογίες είναι πρωτόλεια επιχειρήματα σπουδαστών προπτυχιακών στα

Οικονομικά. Είναι αδύνατον να οδηγήσουν σε συστηματική ανάπτυξη. Οι υποθέσεις εργασίας, που γίνονται από όσους κατάρτισαν το Μνημόνιο, φαίνεται να δείχνουν ότι, με τις ευνοϊκότερες προοπτικές, η ανάπτυξη που θα πετύχει η Ελλάδα θα είναι, μέχρι το 2020, της τάξεως του 2,5%. Αυτό το ποσοστό δεν μεταφράζεται σε ανάπτυξη που μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα για τη χώρα.
Πολλοί πιστεύουν ότι, παρά την κοινωνική αγριότητα του σημερινού Μνημονίου, οι εκλογές στη Γαλλία θα φέρουν ανατροπές στη διεθνή σκηνή, και θα επιτρέψουν στο μέλλον άμβλυνση των σκληρών μέτρων. Η έλευση του Ολάντ στην εξουσία μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη, αλλά και το μέλλον της Ελλάδας;

Είναι βέβαιο ότι, αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό, θα αλλάξουν και επιμέρους πολιτικές και αποφάσεις. Δεν θα είναι ίδιος ο Ολάντ με τον Σαρκοζί. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά δεν πιστεύω ότι ο Ολάντ, ο ίδιος, είναι κάποια σοβαρή ριζοσπαστική προσωπικότητα. Όσοι γνωρίζουν τη γαλλική πολιτική, το βεβαιώνουν σε όλους τους τόνους. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν φέρουν πρωτίστως τα πρόσωπα την ευθύνη για ό,τι γίνεται σήμερα. Δεν είναι δηλαδή οι πολιτικές πεποιθήσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί, αλλά οι δομικές σχέσεις του ίδιου του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πρόβλημα.Οι οποίες δεν πρόκειται να αλλάξουν, επειδή θα εκλεγεί ο Ολάντ πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Οι Γερμανοί κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στην τραπεζική κρίση, που προκλήθηκε από ανεύθυνους τραπεζίτες, οι οποίοι άφησαν ανεξέλεγκτη την κερδοσκοπία, και στην κρίση χρέους που προκλήθηκε από ανεύθυνες μεσογειακές κυβερνήσεις που άφησαν ανεξέλεγκτα τα χρέη. Είναι ορθός ο διαχωρισμός αυτός;

Είναι λάθος μια τέτοια διάγνωση. Βεβαίως, η κρίση δεν έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά σε όλες τις χώρες της περιφέρειας. Για παράδειγμα, το ισπανικό κράτος ήταν συντηρητικότερο του γερμανικού και όσον αφορά στα ελλείμματα του προϋπολογισμού, και όσον αφορά στη συσσώρευση δημοσίου χρέους. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για σπάταλο και «άμυαλο» κράτος. Το ίδιο ισχύει και για την Πορτογαλία. Και τα δύο αυτά κράτη ανήκουν στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Και τα δύο βρίσκονται στη δίνη της κρίσης. Η κρίση έχει κοινά αίτια, που έχουν να κάνουν με την παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2007-2008, η οποία πέρασε στην Ευρώπη, με χαρακτηριστικό τρόπο, λόγω των ιδιαίτερων δομών του ευρώ. Για λόγους δομικούς του ευρώ, προϋπήρχε η συσσώρευση ιδιωτικού και δημόσιου χρέους σε πολλά κράτη της περιφέρειας. Η κρίση, που ενέσκηψε το 2008, κατάφερε το καίριο πλήγμα, εμφανίστηκε δε με διαφορετικό τρόπο σε κάθε κράτος, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Τα αίτια, όπως και η βασική διαδικασία, είναι παρόμοια. Δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση εμφανίζεται σε όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Και οφείλεται στη δομή του ευρώ.

Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το δομικό πρόβλημα του ευρώ;

Καταρχήν, το ευρώ διαμεσολάβησε την παγκόσμια κρίση στην Ευρώπη. Το ευρώ είναι ένας μηχανισμός, που φτιάχτηκε για να δημιουργήσει ένα χρήμα παγκόσμιας εμβέλειας. Ένα χρήμα, που θα είναι παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Το χρήμα αυτό υπήρχαν τρεις προϋποθέσεις για να γίνει: η κοινή νομισματική πολιτική, το κοινό τραπεζικό πεδίο (αν και οι τράπεζες παρέμειναν υπό εθνικό καθεστώς) και, φυσικά, η δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία επιβλήθηκε μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, η οικονομική ευλυγισία προήλθε από την αγορά εργασίας, δηλαδή από τις πιέσεις που ασκήθηκαν σ’ αυτήν. Σ’ αυτό το σημείο οι χώρες της περιφέρειας έπεσαν σε παγίδα: από τη στιγμή που η Γερμανία επέβαλε για δύο δεκαετίες πάγωμα του εργατικού κόστους, με μεθόδους πολύ αυστηρές, οι χώρες της περιφέρειας σταδιακά έχασαν σε ανταγωνιστικότητα. Έχουμε, δηλαδή, δομικά αίτια στα οποία οφείλεται η απώλεια της ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι η αφετηρία του προβλήματος. Διότι η απώλεια της ανταγωνιστικότητας έφερε τα μεγάλα ελλείμματα που χρηματοδοτήθηκαν με χαμηλές πιστώσεις. Και οδηγηθήκαμε στη μεγάλη συσσώρευση χρέους. Όταν, λοιπόν, έφτασε η κρίση του 2007-2008, αποκαλύφθηκαν οι δομικές αδυναμίες και άρχισε να ξεδιπλώνεται το πρόβλημα.

Για σας αποτελεί μονόδρομο η επιστροφή στη δραχμή; Αν οι πλούσιες χώρες δέχονταν την ανακύκλωση των πλεονασμάτων τους, μέσω επενδύσεων και όχι μέσω δανεισμού, θα άλλαζαν οι ευρωπαϊκές προοπτικές της χώρας;

Αν αυτή τη στιγμή γινόταν κάποιο θαύμα και οι χώρες του πυρήνα αποδέχονταν την ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, δηλαδή να διαγραφούν 150 με 200 δισ. ευρώ, για παράδειγμα, και ταυτόχρονα υπήρχε ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, με ροή κεφαλαίων στην Ελλάδα και γινόταν μεταβίβαση τεχνολογίας και δεξιοτήτων, τότε θα μπορούσε όντως η χώρα μας να βρει μια καινούργια ισορροπία μέσα στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να επιβιώσει. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Έχει να κάνει με τις δομές. Είναι το πρώτο πράγμα, που δεν θα μπορούσε να γίνει. Η ιδέα ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα σχέδιο Μάρσαλ και από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης, συναινετικά, πηγάζει από τις αρχές του ευρωπαϊσμού, οι οποίες πλαισίωσαν το ευρωπαϊκό νόμισμα. Οι οποίες όμως αποδείχτηκε ότι αποτελούν γράμμα κενό. Αποτελούν ιδεολόγημα. Άλλος είναι ο πυρήνας του ευρώ, όπως σαφώς αποκαλύπτουν αυτά που γίνονται. Με βάση λοιπόν την πολιτική που περιγράψαμε στην αρχή, η Ελλάδα μέσα στο ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει. Θα έχει μπροστά της χρόνια μαρασμού και κατάπτωσης, αν συνεχίσει να παραμένει στο ευρώ. Κάποια στιγμή η συρρίκνωση θα σταματήσει. Αλλά δεν θα ακολουθήσει η ανάπτυξη.

Σύμφωνα με μελέτη της Bank of America Merrill Lynch, οι παλαιότερες υποτιμήσεις της δραχμής είχαν κατά μέσο όρο αρνητική –και όχι θετική- επίπτωση στην ανάπτυξη, της τάξης του 0,6% σε ορίζοντα πενταετίας. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά;

Καταρχήν, δεν εμπιστεύομαι τις εκτιμήσεις που γίνονται από τις τράπεζες. Ας μην υπολογίσουμε τις μεγάλες υποτιμήσεις της δραχμής. Και μόνο η σταδιακή της διολίσθηση, για πολλές δεκαετίες, ήταν ο ουσιαστικότερος λόγος, για τον οποίο δεν εκτοξεύθηκε στα ύψη το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο παρελθόν. Λειτούργησε σαν βαλβίδα εκτόνωσης για το σύστημα. Τώρα, με νομισματικά γεγονότα τέτοιου μεγέθους, όπως η αλλαγή του νομισματικού κανόνα, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η ανάκαμψη ακολουθεί, κατά κανόνα, γρήγορα. Στην Αργεντινή, για παράδειγμα, ήρθε η ανάκαμψη σε τρεις μήνες. Από χαμηλή βάση, βέβαια. Δεν βλέπω τον λόγο, να μην γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα.

Με την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα χρεοκοπήσουν χιλιάδες επιχειρήσεις, αλλά και όλες οι τράπεζές μας. Πόσα χρόνια πιστεύετε ότι θα χρειαστεί η χώρα για να ξεπεράσει αυτό το σοκ, και να δημιουργήσει από την αρχή τις βασικές οικονομικές δομές, ώστε να είναι σε θέση να απολαύσει αυτές τις ευεργετικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα;

Το πρόβλημα των τραπεζών τίθεται με διαφορετικό τρόπο, απ’ ό,τι εκείνο των επιχειρήσεων. Αλλά και διαφορετικά αυτό των επιχειρήσεων, που έχουν ανοίγματα στο εσωτερικό, σε σχέση με εκείνο όσων έχουν διεθνή ανοίγματα. Πρέπει λοιπόν να γίνει μια ιεράρχηση. Το πρόβλημα αναχρηματοδότησης των τραπεζών θα προκύψει με αφορμή όχι την έξοδο από το ευρώ, αλλά το δημόσιο χρέος. Οι τράπεζες έχουν κεφαλαιακό πρόβλημα, επειδή έχουν μεγάλο ποσό δημοσίου χρέους. Και επίσης έχουν σημαντικές επισφάλειες, λόγω της ύφεσης. Η αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού σήμερα γίνεται τελείως εσφαλμένα, διότι θα δανειστεί ο ελληνικός λαός 30 ως 50 δισ. ευρώ, τα οποία θα διατεθούν στις τράπεζες, χωρίς να υπάρχει κανένας δημόσιος έλεγχος για τα χρήματα αυτά.

Η απάντηση, σχετικά με το πρόβλημα των τραπεζών, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, είναι: να αποκτήσουν δημόσιο περιεχόμενο. Δηλαδή να μην παρέχεται μόνο δημόσιο χρήμα, αλλά να ασκείται και δημόσιος έλεγχος. Μπορεί να μην χρειαστεί να χορηγηθεί δημόσιο χρήμα, γιατί δεν θα είναι εύκολο, αλλά να γίνει επιμήκυνση των δημοσίων χρεών, να μην χρεοκοπήσει το Δημόσιο ως προς τις τράπεζες. Και να παραταθεί ο δανεισμός τους, ώστε να επιβιώσουν υπό κρατική ιδιοκτησία.

Το πρόβλημα των τραπεζών θα αφορά, επίσης, σε μεγάλο βαθμό τη ρευστότητα. Θα πρέπει να ανασυνταχθεί η Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να μπορεί να τους παρέχει ρευστότητα. Όσον αφορά στα πιστωτικά ιδρύματα, επομένως, απαιτείται άμεση παρέμβαση. Και υπάρχει η δυνατότητα το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί, εφόσον το Κράτος παρέμβει άμεσα και τις ανασυντάξει.

Το ζήτημα των επιχειρήσεων τίθεται διαφορετικά. Όσες έχουν πιστωτικό άνοιγμα στην εγχώρια αγορά, θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, επειδή τα χρέη θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα, και θα μπορούν να λαμβάνουν ρευστότητα από τις τράπεζες. Το πρόβλημα, που θα έχουν οι επιχειρήσεις αυτές, θα έχει να κάνει με τις πληρωμές στην αγορά. Στο θέμα αυτό θα απαιτηθεί παρέμβαση των τραπεζών, που θα βρίσκονται υπό κρατική εποπτεία, ώστε να δοθεί παράταση στις πιστώσεις. Να παραταθεί ο χρόνος των πληρωμών, ώστε οι υγιείς επιχειρήσεις να μην καταρρεύσουν, για λόγους για τους οποίους δεν θα ευθύνονται.

Για τις επιχειρήσεις, που έχουν άνοιγμα στο εξωτερικό, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Γιατί ο δανεισμός σε ευρώ, δεν θα μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί. Εκεί θα χρειαστεί συντονισμένη παρέμβαση. Καταρχήν, οι επιχειρήσεις αυτές γνωρίζουν ήδη τον κίνδυνο που υπάρχει, και έχουν αρχίσει να λαμβάνουν μέτρα αμυντικά, στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Δεν το κάνουν αυτό μόνο οι ελληνικές, αλλά και άλλες επιχειρήσεις. Αν επέλθει μεταβολή του νομισματικού κανόνα, θα πρέπει οι επιχειρήσεις που είναι εκτεθειμένες σε ευρώ, να εισέλθουν σε μια διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης των χρεών τους με τις ξένες τράπεζες. Ίσως απαιτηθούν ως προς αυτό νέες κρατικές εγγυήσεις. Θα σημειωθούν ασφαλώς και απώλειες. Λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι ένα τίμημα που θα καταβάλλει η χώρα, για να βγει από την παγίδα, στην οποία βρίσκεται. Το πρόβλημα όμως αυτό είναι αντιμετωπίσιμο. Γιατί, ταυτόχρονα, θα δημιουργηθούν νέες συνθήκες, ευνοϊκότερες για τη δραστηριότητα των επιχειρήσεων και τη λειτουργία τους στη νέα κατάσταση, που θα δημιουργήσει η αποχώρησή μας από το ευρώ.

Η Ελλάδα εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές, για να καλύψει τις ανάγκες της σε καύσιμα, αλλά και σε βασικά είδη διατροφής. Ως υπέρμαχος της δραχμής, πώς προτείνετε να αντιμετωπιστούν οι γενικευμένες ελλείψεις αλλά και η απογείωση των τιμών στα είδη αυτά, στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ;

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι διόλου απλό. Ίσως είναι το σημαντικότερο, που θα αντιμετωπίσει η χώρα. Μεσοπρόθεσμα, αυτή η αλλαγή θα επαναφέρει μια ισορροπία. Θα αναπτυχθεί η εγχώρια αγορά και θα επιτευχθεί ισορροπία στις διεθνείς εμπορικές σχέσεις. Βραχυπρόθεσμα, όμως, τα πράγματα θα είναι δύσκολα και θα απαιτηθεί συντονισμένη προσπάθεια κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών, ώστε να ελεγχθεί η κατάσταση. Τα πράγματα σ’ αυτό το θέμα είναι δύσκολα, αλλά ξεκάθαρα: θα χρειαστεί εξορθολογισμός και έλεγχος της κατανάλωσης. Είναι το πρώτο που θα πρέπει να γίνει, προκειμένου να μην οδηγηθούμε σε συνθήκες χάους. Γιατί, σας επαναλαμβάνω, οδηγούμαστε προς την έξοδο, οδηγούμαστε προς μια κατάσταση κατάρρευσης.

Προκειμένου να αποτραπεί το χάος, θα πρέπει να υπάρξει προετοιμασία και να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο γεγονός με οργανωμένες δομές αλλά και με ιεράρχηση της κατανάλωσης. Θα πρέπει, δηλαδή, οι επιχειρήσεις να πάρουν εκείνα που χρειάζονται. Όπως θα πρέπει τα πιο αδύναμα στρώματα του πληθυσμού και τα παιδιά να πάρουν ό,τι έχουν ανάγκη, ώστε να ζήσουν το πρώτο διάστημα, κατά το στάδιο αναδιάρθρωσης της παραγωγής.

Εννοείτε ότι θα διανέμονται τα τρόφιμα και τα καύσιμα με το δελτίο σε μια κοινωνία βαθιά καταναλωτική, όπως η ελληνική; Στην 27η πλουσιότερη χώρα του κόσμου;

Θα χρειαστεί να ληφθούν και διοικητικά μέτρα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Να ελεγχθούν η κατανάλωση και η παροχή πρώτων υλών, καθώς και η πρόσβαση σε βασικά αγαθά και προϊόντα, τα οποία χρειάζονται οι επιχειρήσεις και τα άτομα. Στην ενέργεια καλύπτονται οι ανάγκες της χώρας. Όχι όμως στο πετρέλαιο, όπου θα χρειαστεί ιεράρχηση: Ποιος θα παίρνει βενζίνη στην αρχή και ποιος όχι.

Θα χρειαστεί, επίσης, να κλειστούν διακρατικές συμφωνίες, ώστε να διασφαλισθούν αυτοί οι πόροι. Οπωσδήποτε δε θα απαιτηθεί μια ιεράρχηση στην κατανάλωση των πόρων. Θα χρειαστεί ο κόσμος να βρει κάποιον τρόπο για να μετακινείται από και προς την εργασία του, καθόσον τα αποθέματα καυσίμων θα είναι περιορισμένα. Δεν θα πρόκειται για μια εύκολη περίοδο. Κανείς δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Αλλά, εάν γίνει αυτή η μεταβολή, και μπούμε σ’ αυτή τη διαδικασία, η ανάκαμψη είναι υπόθεση μηνών.

Το πρόβλημα όμως είναι ποιο πολιτικό δυναμικό και ποια στελέχη μπορούν να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Μήπως εκείνοι που μας έφεραν σ’ αυτό το σημείο; Δεν είναι σε θέση να πάρουν τις επιδοτήσεις. Πόσο μάλλον να διαχειριστούν μια κρίση τέτοιου επιπέδου…

Έχετε δίκιο σ’ αυτό που λέτε. Αυτό το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Σας επαναλαμβάνω όμως: υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο ασύντακτα και ανοργάνωτα. Γιατί οι συνθήκες επιδεινώνονται όλο και περισσότερο. Υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε σ’ αυτή την κατάσταση, χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή προετοιμασία. Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Τώρα ποιος θα αναλάβει να φέρει εις πέρας το εγχείρημα της ανασυγκρότησης, είναι επίσης ένα ζήτημα, Θα απαιτηθεί κοινωνική και πολιτική κινητοποίηση. Θα χρειαστούμε νέες πολιτικές δυνάμεις. Όπως και την κινητοποίηση του ευρύτερου λαϊκού, κοινωνικού και εργατικού δυναμικού.

Τι χρονικό περιθώριο δίνετε στην κατάσταση χάους, και τι στην ανασυγκρότηση της οικονομίας, αν πάμε στη δραχμή είτε οργανωμένα με δική μας επιλογή, είτε ασύντακτα αν οι δανειστές μας δείξουν την έξοδο;

Η περίοδος χάους συναρτάται με το πόσο προετοιμασμένοι θα είμαστε. Αν έχει γίνει μια στοιχειώδης προετοιμασία, το χάος μπορεί να περιοριστεί. Ακόμη και να αποτραπεί, και να βιώσουμε μόνο μια περίοδο έντονης αναταραχής. Αν φτάσουμε εκεί, όμως, ξορκίζοντας το κακό, όπως κάνουμε σήμερα, τότε πιθανόν η περίοδος χάους να διαρκέσει περισσότερο. Διαπιστώνω εντούτοις ότι υπάρχει ένας δυναμισμός στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το παρατηρεί κανείς, στην αντίδραση που είχαν αναφορικά με τις εξαγωγές. Αν αλλάξει ο νομισματικός κανόνας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αντιδράσουν γρήγορα, για να ανακτήσουν την εγχώρια αγορά. Άρα, είναι λογικό να περιμένουμε την ανάκαμψη μέσα σε διάστημα μηνών. Δεν εννοώ ότι θα μπούμε σε ταχεία ανάπτυξη. Αλλά θα έχουμε πιάσει το κατώτατο σημείο και θα αρχίσει η άνοδος.

Φαντάζομαι ότι θα απαιτηθεί χρόνος για να μετατοπιστεί εργατικό δυναμικό από τις υπηρεσίες στον πρωτογενή τομέα. Να εκπαιδευθούν, να φυτέψουν, να παραγάγουν, ούτως ώστε να γεμίσει η αγορά με ελληνικά αγροτικά προϊόντα, καθώς τώρα λειτουργεί με εισαγόμενα που θα εξαφανιστούν. Θα είναι τέτοιου μεγέθους η απαραίτητη ανασυγκρότηση;

Αυτό που αναφέρετε είναι πολυετής διαδικασία. Και θα πρέπει στην Ελλάδα να γίνει αναδιάρθρωση του παραγωγικού δυναμικού. Να ξανασχεδιαστούν οι αναλογίες, ανάμεσα στις υπηρεσίες, στον πρωτογενή τομέα και στη βιομηχανία. Όπως και μέσα στις υπηρεσίες. Γιατί οι υπηρεσίες, τα χρόνια που πέρασαν, ήταν χαμηλής ποιότητας. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος.

Και χρειάζεται να σχεδιαστεί βιομηχανική πολιτική με την ευρύτερη έννοια. Κάτι τέτοιο είναι υπόθεση ετών. Δεν έρχεται αυτομάτως με την αλλαγή του νομίσματος και την υποτίμηση. Η βραχυπρόθεσμη αλλαγή μπορεί να γίνει ταχύτατα με ό,τι υπάρχει. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να παράγουν τα προϊόντα, που δεν μπορούν να έρχονται από το εξωτερικό.

Ποιοι τομείς μπορούν να λειτουργήσουν ως ατμομηχανή σ’ αυτή την ανάκαμψη της οικονομίας;

Λέγονται πολλά και εύκολα για την ελληνική οικονομία. Προφανώς, έχουμε ορισμένα πλεονεκτήματα στην παραγωγή ενέργειας, καθαρής ενέργειας, στη ναυτιλία. Αυτά είναι τα προφανή. Η σύνθεση, όμως, των ελληνικών εξαγωγών, αν τη συγκρίνουμε με εκείνη των τουρκικών εξαγωγών, για παράδειγμα, που είναι υψηλές τα τελευταία χρόνια, παραμένει πολύ καλύτερη, όσον αφορά σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Η Ελλάδα δεν είναι, δηλαδή, αυτό που έχουν κατά νουν πολλοί. Έχει αξιόλογο δυναμικό και τρόπους να παράγει προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Διότι έχει εκπαιδευμένα άτομα, όπως και σημαντικούς μηχανισμούς, που συμμετέχουν σ’ αυτό το γίγνεσθαι. Αλλά, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει η λογική να εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις της αγοράς. Αυτό μόνο δεν είναι αρκετό. Μπορεί η χώρα να εισέλθει και σ’ αυτούς τους τομείς, γιατί έχει καταρτισμένο προσωπικό.

Υπάρχουν σήμερα ορισμένοι οικονομολόγοι που λένε ότι είναι καλύτερο, για όλους αυτούς τους λόγους, να χρεοκοπήσουμε εντός του ευρώ, και να αφήσουμε τους Ευρωπαίους να δώσουν τη λύση και να οργανώσουν την ανασυγκρότησή μας, αντί να καταρρεύσουμε μόνοι μας εκτός ευρώ.

Η Ελλάδα δεν θα αποκομίσει οφέλη, αν παραμείνει στη Νομισματική Ένωση και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών. Αλλά ούτε ισχύ θα αντλήσει από τη συμμετοχή της στα κοινοτικά όργανα. γιατί θα είναι ο παρίας της Ευρώπης. Είναι ήδη παρίας, αλλά αυτό θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Θα συνεχίσει δε να δέχεται την πίεση του ευρώ. Δεν θα έχει τα οφέλη, που θα προκύψουν από την αλλαγή του νομίσματος και των εργαλείων νομισματικής πολιτικής. Η αλλαγή των κοινωνιών γίνεται με δικές τους δυνάμεις, από τις ίδιες. Το να περιμένουμε άλλοι, από έξω, να έρθουν να μας σώσουν, είναι σφάλμα. Δεν θα το κάνουν ποτέ με όρους ευνοϊκούς για μας.

Σύμφωνα με τις τελευταίες φήμες η Γερμανία σχεδιάζει μετά τις γαλλικές εκλογές την αποβολή της Ελλάδας και της Πορτογαλίας από το ευρώ. Τον «καυτηριασμό του προβλήματος» όπως λένε στη Φρανκφούρτη, για να σωθούν οι υπόλοιποι. Πρόκειται για την περίφημη διαμάχη μεταξύ Μέρκελ και Σόιμπλε. Αυτό το σχέδιο μπορεί να πετύχει;

Είμαι βέβαιος ότι οι χώρες του πυρήνα έχουν μετανιώσει πολύ πικρά, επειδή δέχτηκαν στο ευρώ πολλές χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Έχουν μετανιώσει, ίσως, και επειδή δέχτηκαν την Ιταλία και την Ισπανία, Τα προβλήματα αυτών των χωρών είναι πολύ μεγάλα, και αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι αντιμετωπίσιμα. Εδώ και πολύ καιρό δείχνουν ότι θα ήθελαν να φύγουν και η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Αν κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει χωρίς παράπλευρο κόστος, θα το είχαν κάνει προ πολλού. Αλλά το παράπλευρο κόστος και σήμερα παραμένει υψηλότατο. Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Αν μια χώρα εγκαταλείψει το ευρώ και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών (ή αν αυτό γίνει από δύο χώρες), τότε μπορεί να ακολουθήσει και τρίτη χώρα. Το άμεσο επακόλουθο θα είναι να τρομοκρατηθούν οι αγορές, και να πάνε προς ασφαλέστερα ομόλογα. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στον τραπεζικό τομέα. Θα αρχίσει η μεταφορά καταθέσεων, οπότε το πιστωτικό σύστημα θα εισέλθει εκ νέου σε περίοδο μεγάλης αστάθειας. Κατά συνέπεια, θεωρώ άκρως παρακινδυνευμένο, υπό τις σημερινές συνθήκες, τον τρόπο παρέμβασης που σχεδιάζουν στη Φρανκφούρτη. Με τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της η ΕΚΤ, θα αντεπεξέλθει σε ορισμένες απ’ αυτές τις πιέσεις. Εντούτοις, το όλο σχέδιο εκτιμώ ότι είναι πολύ παρακινδυνευμένο.

Το τελευταίο Μνημόνιο περιέχει 94 δράσεις απορρύθμισης του συστήματος μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάσημα; Υπάρχει περίπτωση να κατεδαφίσεις τη λογική και την ουσία μιας οικονομίας 200 ετών, όσο στρεβλή κι αν είναι, και να την ξαναχτίσεις σ’ ένα δίμηνο;

Είναι απίστευτο αυτό που περιέχει το Μνημόνιο. Είναι τεράστιος ο αριθμός των δράσεων και μέτρων, τα οποία ποικίλλουν. Περιλαμβάνονται, από ουσιαστικά και πολύ δομικά μέτρα, που έχουν να κάνουν με τον φορολογικό και τον φοροσυλλεκτικό μηχανισμό, μέχρι μέτρα που καθορίζουν το πώς θα λειτουργεί η αγορά ακινήτων. Αυτό δείχνει δύο πράγματα: έχουν, πλέον, χάσει τον χρονισμό, όσον αφορά σ’ αυτές τις κινήσεις. Προσπαθούν να τα κάνουν όλα ταχύτατα, επιτυγχάνοντας παράλληλα σταθεροποίηση. Αλλά ούτε το ένα εγχείρημα θα πετύχει, ούτε το άλλο. Για να φέρουν αποτέλεσμα αυτές οι αλλαγές, που χρειάζεται η οικονομία, θα πρέπει να υπάρξει κάποια ανάπτυξη. Δεν μπορούν να γίνουν, ενώ η οικονομία θα συρρικνώνεται. Και δεν μπορούν να γίνουν όλες μαζί. Ποιος θα ήταν αντίθετος σε μια αλλαγή του φοροσυλλεκτικού μηχανισμού; Αν είναι δυνατόν! Αλλά είναι αστείο να πιστέψουμε ότι μπορεί να γίνει σε χρόνο μηδέν, ταυτόχρονα με πλήθος άλλες ανατροπές, καθώς η οικονομία έχει παγιδευτεί στο τέλμα της ύφεσης. Η εκτίμησή μου είναι ότι -το πιθανότερο- εκείνο που θα προκύψει, θα είναι κάτι χειρότερο. Όχι, διότι έχουν κακές προθέσεις αυτοί που έφτιαξαν τα μέτρα. Δεν ξέρω τις προθέσεις τους, και δεν με ενδιαφέρουν. Αλλά, διότι, όταν το κράτος υποσκάπτεται, όπως σήμερα, όταν εισέλθει σε μια διαδικασία 150.000 απολύσεων μέχρι το τέλος του 2015, και αποδυνάμωσης, αυτό που πιθανώς να προκύψει, θα είναι επιμέρους μηχανισμοί, ο καθένας από τους οποίους, θα έχει αυτονομία. Δηλαδή, θα υπάρχουν στεγανά και καθένας από αυτούς τους μηχανισμούς θα συνεργάζεται με άλλους παράγοντες. Και θα αναδυθούν αναπόφευκτα ύποπτες δραστηριότητες, όσο το κράτος αποδυναμώνεται.
Αυτό, λοιπόν, που βλέπω δεν είναι η αναγέννηση του ελληνικού κράτους. Αλλά η διάλυσή του. Οδεύουμε προς φαινόμενα που θα φέρουν σοβαρότατα προβλήματα. Που μπορεί να περιλαμβάνουν μαφίες, και μηχανισμούς

vrastamita

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Ελληνική απάντηση στις τουρκικές έρευνες επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Α.Μεσόγειο

“Βορειοδυτική περιοχή του κράτους των Σκοπίων- αμφισβητούμενο έδαφος – το 1918”

Σκόπια: Ετοιμάζουν το Νικόδημο Τσαρκνιά Αρχιεπίσκοπο στην Αυστραλία

Από τον Τύπο θα ξεκινήσει μια νέα, σωτήρια εξέγερση!..

H πατρίδα είναι έτοιμη για μια 7η επανάσταση!..

ΑΟΖ: Όλο το "παιχνίδι" των Τούρκων.Πως "κυκλώνει" την Ελλάδα.

Ή αλλάζουμε τα πάντα ή πάμε πάλι σε εμφύλιο...

Επιχείρηση "συλλογής Όπλων Ελλήνων" εν εξελίξει;

Γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει έλεγχο των όπλων στην Ελλάδα;

6 εκ λαθρο-μουτζαχεντίν στη χώρα: το κοινό μυστικό "κάποιων"

Μᾶς ἐνημερώνουν γιά σμίκρυνσι τῆς Ἑλλάδος μέ πίεσι ἀπό τό Ἰσλάμ;

Φιλονόη

Κίνδυνος-θάνατος η τρόικα για τους διαβητικούς...και όχι μόνον!

Ἡ τότε καὶ ἡ τώρα ἅλωσις…

Κάθε ημέρα κλείνει ένα εργοστάσιο!

Κώστας Λαπαβίτσας: Το μέλλον μας είναι η δραχμή όσο και αν την ξορκίζουμε

Συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα στην εφημερίδα Ισοτιμία